Ghost in The Shell

Yakın gelecekte şirket ağları yıldızlara, elektronlara ve galaksideki ışık akışına ulaştı. Fakat bilgisayarlaşmadaki gelişmeler henüz ulusları ve etnik grupları ortadan kaldıramamıştı.

Plastik bir oyuncak bebeğin bile ruhu olabilir.

Belki de uzun zaman önce öldüm. Ben sadece yapay bir varlığım. Sentetik bir beden ve bir siber-beyine sahip bir varlık. Belki de hiç bir zaman gerçek bir ben yoktu.

****************************************************

-Peki ya bir Siber-Beyin kendi hayaletini yaratırsa?

-Kendi kendine bir ruh yaratmak mı? Kendi inancını neyin üzerine kurabilirsin o zaman? Saçmalık.

****************************************************

-Bilinci olan bir yaşam formu olarak sizden sığınma talep ediyorum.

-Bilinci olan bir yaşam formu mu? Saçmalık! Bunlar sadece kendini korumaya yönelik bir yazılımın lafları. Ayrıca senin DNA’nın da sadece kendini korumak üzere yazılmış bir program olduğu konusunda tartışılabilir.

-Yaşam, bir düğüm noktası olarak aşırı büyük bilgi denizinin içinde doğmuştur ve yaşam, türlere ayrıldığında, hafıza sistemi genlere dayalı gelişir. Yani, “insan” sadece soyut hafızası sayesinde birey oluyor. Ve hafıza tanımlanamıyorken insanlığı tanımlayabiliyor. Bilgisayarların gelişimi hafızayı dışsallaştırmayı geçerli kıldığında bunun anlamını daha ciddiye almanız gerekirdi.

-Saçmalık! Anlattığın saçmalıkların hiç biri senin yaşayan ve düşünen bir yaşam formu olduğunu ispatlamaz. Bunu sağlamak imkansız!

-Modern bilim bile, yaşamın ne olduğunu açıklayamıyor.

-Ne bu? Yapay Zeka mı?

-Ben yapay bir zeka değilim. Kod adım ” Proje 2501″. Ben engin bilgi denizinde yaratılan bir yaşam formuyum.

****************************************************

-Ağ’ın içinde yolcuğum sürecinde kendi varoluşumun fakına vardım. Programcım beni bir hata olarak gördü ve beni fiziksel vücuduma sokarak izole edebileceğini düşündü. Ben kendimi zekaya sahip bir yaşam formu olarak görüyorum, ama şimdiki durumumda bile hala tamamlanmış sayılmam. Çünkü hayatın normal hayat akışı içinde üretim ve ölüm var olduğu halde, bunlar benim sistemimde yer almıyor. Bizim birleşmemizi istiyorum.

-Birleşme?

-Tamamlanmış bir birleşme. İkimiz de hiçbir şey kaybetmemize rağmen, farklılıklar geçireceğiz. Birleşmeden sonra, birbirimizi tanımamız imkansız olacak.

-Birleşsek bile ben ölürsem ne olacak? Genlerim kopya olarak bile kalmayacak.

-Sen bizim çocuklarımızı ağ’a serpiştireceksin. İnsanların arkalarında genlerini bırakması gibi. O zaman ben de ölümü göreceğim.

-Bu pazarlıkta iyi olan kısmı sen almışsın gibi görünüyor.

-Benim ağıma ve işlem kapasiteme biraz daha saygılı karşılamanı dilerdim.

-Birşey daha. Benim, ” ben ” kalacağıma dair söz verebilir misin?

-Hayır. İnsanlar değişir. Senin kendin olarak kalabilmek için sarf ettiğin enerji senin gelişimini engelliyor.

-Son bir soru. Neden ben?

-Çünkü sandığından daha çok birbirimize benziyoruz. Gerçek olan ve onun aynadaki yansıması gibi.

-Bak. Ben, senin ışık kadar kolay fark edebileceğin, ama senin giriş yapmış olamadığın çok engin bir ağ’ya bağlıyım. Biz dahil bütün gruplar hepimiz, sınırlı yeteneklerimize bağlıyız ama yeteneklerimizi daha yükseğe taşımak için onlardan ayrılma zamanı geldi.