Ixtlan Yolculuğu (1972) / Carlos Castaneda

“Los Angeles’taki Kaliforniya Üniversitesi’nde antropoloji öğrencisi olan Carlos Castaneda 1960 yılında Meksika çöllerindeki Amerika yerlilerinin kullandığı şifalı bitkileri incelemek için seyahatlerinin birinde Don Juan Matus adlı bir Yaqui yerlisiyle tanıştı ve onun bildiklerini öğrenmek istedi. Böylece Castaneda brujo (büyücü doktor) olma yolundaki 10 yıl sürecek çıraklığına başlamış oldu ve bu süreç içerisinde bir tez için araştırma yapan bir bilim adamı olduğu düşüncesinden vazgeçti.”

“Ixtlan Yolculuğu’nun ilk sayfalarında Don Juan bizim gerçek olduğunu sandığımız dünyanın sadece dünyanın bir tasviri, bize doğduğumuzdan beri öğretilen, genel kabulün yarattığı bir gerçeklik olduğunu anlatıyor. Eğitimin esas amacı, gerçeğin algılanabilmesi için dünyayı durdurmak, normal algıyı askıya almaktır.”

“Don Juan, Castaneda’ya kişisel tarihin saçmalık olduğunu söyler. İnsan geçmişini geride bırakıp her gün yeni bir insan olmaya, öngörülemez biri olma özgürlüğünü kullanmaya çalışmalıdır. Don Juan kendi hayatını bilinçli olarak bir sis perdesinin arkasına sakladığını çünkü tanımayan biri olmanın büyük bir özgürlük verdiğini söyler, ulaşılmaz olma, yani kendini kalabalık yolun ortasından çıkarma fikrini anlatmaya çalışır.”

“Hiçbir zaman tekdüzeliğin kölesi olmayan bir avının zihniyetine sahip olmalıdır. Avcılar avlarının rutinini öğrenirlerse onları kıstırabilirler. Kendimiz av haline gelmemek için rutinimizi kırmalı, zor ulaşılabilir olmalıyız. Juan, Castaneda’ya eğer bunu yapmazsak kendimizden ve dünyadan sıkılırız der. Onun gözünde genç adamın birbiriyle alakalı iki günahı vardır: evrenin gizemini yeterince takdir etmemek ve sonuç olarak çok tahmin edilebilir bir insan olmak.”

“Don Juan’ın bilgeliğinde özünde insanların kendilerini fazla ciddiye aldıkları düşüncesi yer almaktadır. Kibrin altında özgüvensizliğin yattığı fikrini dile getirir. Oysa bir savaşçının gücü tam olarak kendi ruh halini seçmesinden gelir; savaşçının ruh hali daima şartlara meydan okumak anlamına gelmektedir. Şikayet etmenin bir anlamı yoktur, der Don Juan, bu noktadan itibaren önemli olan hayatının stratejini bulmak. Bir stratejimiz olduğunda zaman öldürmekle kendimizi zayıflatmayız çünkü her anın bir amacı vardır. Hayatta seçimler yapmamız gerekir.”

“Castaneda, ihtiyar adam ona ensesindeki ölümün daima farkında olması gerektiğini söylediği zaman afallar. Eğer onun farkında olursa farklı yaşayacaktır. Böylece kibrinden kurtulacaktır ve zor durumlara farklı açıdan bakacaktır. Don Juan ölümsüzmüş gibi yaşayan insanların zamanlarını önemsiz işlerle geçirdiklerini belirtir. Kendilerini kötü düşüncelere ve ruh hallerine bırakırlar.”

“Don Juan, kendine karşı sert ol, kararlı ol, hareketlerinin sorumluğunu üstlen diyor, en büyük günahın hayatın iyi olmadığını düşünmek olduğunu öğretiyor. Darda veya refahta, harika bir dünyada yaşadığınızı aklınızdan bir an bile çıkarmayın ve zorluklara göğüs gerin. Biz insanlar kendimizden daha büyük bir varlık veya kuvvetin tabelası gibiyizdir, kendini tanımanın ancak bizden büyük olan bu gücün farkına varmakla elde edilebileceğini anlamalıyız.”

“’Aynı şeyden bahsetmiyoruz,’ dedi. ‘Sana göre dünya tuhaf çünkü ondan sıkılıyorsun, sıkılmadığın zamanlar ise onunla kavga halindesin. Bana göre ise dünya tuhaf çünkü muazzam, olağanüstü, gizemli, akıl ermez; benim arzum burada, bu olağanüstü dünyada, bu olağanüstü çölde, bu olağanüstü zamanda bulunma sorumluluğunu taşımaya seni ikna etmektir. Burada sadece kısıtlı bir zaman için bulunacağından her hareketin önem taşıdığını öğrenmen gerektiğine seni ikna etmek istedim. Hatta bu zaman o kadar kısa ki bütün muhteşemliklerini göremeyeceksin.’”

“Kendi hayatının sorumluluğunu üstlenerek dünyaya saygı göster.”