Kendi doğamız ve yaşam biçimimiz arasındaki açı ne kadar büyükse, kendi doğamıza ne kadar uyumsuz yaşıyorsak mutsuzluğumuz, nevrozumuz o kadar fazla olur. Kendi doğasına uyumsuz yaşayabilme kapasitesi herkeste farklıdır. Bu kapasitenin üstüne çıkan koşullarda artık minumum uyum bile sağlanamadığı için kişi patalojik vakaya dönüşür… ve “normal nevrotik” dünyaya yeniden adapte edilmeye çalışılır. Normal nevrotik dünyanın onu delirttiği hesaba katılmadan.
Delilikte insan kendi iç dünyasıyla uyum içinde olduğu için mutludur. Dış dünyanın ona deli diye bakması umrunda bile değildir. İnsan mutlu olabilme ihtiyacı içinde her yolu dener. Kimi delirerek, kimi içki şişesinde, kimi çok para kazanmaya çalışarak, kimi tıkınarak, kimi türlü uyarıcı ve uyuşturucularla.
Bu geçici hazlar içinde mutluluk arayışları da bir tür delilik değil midir?
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Bi çırpıda, kendimle konuşur gibi yazmaya bayılırım. Yazmak aklımızın özgürlük arayışıdır bence. Ke...
Acı kaçınılmazdır, ama acı çekmek tercih meselesidir. Tercihlerimi tetikleyen mekanizmaları öğren...
Düzenli zaman aralıklarıyla beynimizi, biriken tortu ve kirlerden arındırmamız gerektiği düşüncesind...
2 Cevaplar Kime:“Uyum İçin Delilik”
delilik hayatın kanatlarıdır
Kesinlikle.
