Hayatımız, İradeye dayalı tercihler manzumesinden ibaret. Bu tercihler ne kadar kendine özgü ve bize ait olurlarsa hayatı da o kadar sahiplenme isteğimiz olur diye düşünüyorum. Akılın akıl ile savaşlarına sahne olan günümüz insanlığında aklını bileyleyemeyen toplumlar, diğerlerinin iradesine teba etmek zorunda kalacaklardır. Fakat akıl sahibi olmadan önce birey olmayı başarabilmemiz gerekir. Elimden geleni...

İnsanlar yalnız doğarlar. Büyürlerken, kendilerine enjekte edilen sosyalleşme afyonu yüzünden yalnız olmadıkları yanılsamasıyla mezara kadar giderler. Yalnızlığın gerçek anlamını keşfettiğimizde ondan hoşlanırız.

Bakın bakın, KRAL ÇIPLAKK !!! Amanin o da ne ??? Hö? ?? …( Feci şaşkındır, pörtler, hafsalası zangırdar adeta… Nasıl olur!?…Kraliçe de çıplak ??? Vışş…Hatta Abovvv. Olum ne işim var benim burada? Kralın yatak odasında?… Sanırım yanlış yer, yanlış zaman ve yanlış kişi üçlemesi bu olsa gerek…

Geçtiğimiz ay televizyon kanallarında bir haber vardı. Asker; ablasını aramış,”Abla, babam beni cebimden bir arayıversin” demiş, belli ki kontörü yok. Baba, Egeli bir çiftçi, üç gün arayamamış oğlunu. Ama oğlu hep aklında, üçüncü gün oğlunun şehit olduğu haberi gelmiş. Hüngür hüngür ağlıyordu baba, “Param yoktu kontör alamadım, son bir kez duyamadım oğlumun sesini!”...

Ekonomi konusunda çok bilgili olduğum söylenemez. Fakat altın kuralı biliyorum. Altın kural gayet basit: Altını olan kuralı koyar. Ön görüm; dünyadaki krizin her zaman olduğu gibi zaten hep kriz halinde olan fakir halkı etkileyeceği yönünde. Diğer yandan önümüzdeki süreçte reel sektör de sıkıntı yaşayacak sanırım. Batar mıyız diye soranlar oluyor bi de. Bu soru bana çok komik geliyor. Batmayız, çünkü en...

Monitöre bakıyorum şu an. Uzaktan baktığımda içindeki küçük noktalar görünmüyor. İyice yaklaşıyorum. Yaklaştıkça minik pikseller belirginleşiyor. İnsanoğlunun göz hassasiyetine göre tasarlanmış bu cihaz her saniyede en az elli defa ekranını tazeleyecek şekilde çalışıyor. Çünkü gözümüzün görme eşiği 50 Hertz. Yani saniyede 49 defa tazelense ekranımızda filmleri ardı ardına patlayan resimler...

Tabiyatta bir denge vardı eski çağlarda. Tüm canlılar belli oranlarda çoğalabiliyorlardı. Hepsi birbirinin besini olarak belli bir sayıyı geçemiyorlardı. Sonra İnsanoğlu ateşi buldu, ardından tekerleği… Her yeni buluşta kas kuvveti azalırken akıl gücü artt insanın. Fakat bu akıllı organizma kontrolsüz bir şekilde çoğalmaya başladı. Kısa bir süre içerisinde dünyayı istila etti. Şimdi de kendi sonunu...

Avrupa’da ya da Amerika’da doğsam acaba Müslüman olur muydum diye merak etmiyor değilim. Bu durum beni çok düşündürüyor… Zira Batı’da doğup da Müslüman olanlar ne kadar az ise, Doğu’da doğup da Hıristiyan olanlar da o kadar az…

Okulda en ruh emici ders elektromanyetik teoriydi. Dersin her dakikasında ızdırap çektiğimi ifade edebilirim. Ölü sazan balığı bakışlı bir öğretmenin, tebeşir kullanarak tahtayla yaptığı sıkıcı ve tekdüze bir savaştı ders. Olayın bütününü kavrayamamız için öğretmen, her fırsatta bizi elektron boşluklarına sokuyor sonra orada sersemlettiği dimağımızı elektromanyetik indüksiyona tabi tutuyor ve...

İnsanın bir tutkusunu aşması için ona sahip olması mı gerekir? Hayatta neye ihtiyacın olmazsa ona daha kolay mı sahip olursun ? Niye Cumhuriyeti yıpratmak için yasal yollar kullanılıyor da Cumhuriyeti korumak için gizli örgüt kuruluyor? Gözlerini pörtleterek bakınma, düşün!…

Bu kelimeler, tek başlarınaymış gibi durmuyorlar yanyana geldiklerinde. Bazen neşelendiriyorlar insanı, bazen kedere boğuyorlar. İnsanın önceden belirlediği harf denen bu simgeleri yan yana getirip sonra onlara anlamlar yüklemesi ve akabinde onlara bakıp da değişik ruh hallerine girmesi beni hep şaşırtmıştır. Sadece bu harflere bakarak ne devinimler yaşıyoruz. Manyağız biz.

Hafta sonu aniden açan güneşin büyüsüyle kendimi dışarı attım. Öğrenme çabasından vazgeçtiğim bu şehrin dar ve çetrefilli yolarında yürümeye koyuldum. Nereye gideceğim hakkında hiç bir fikrim olmadan tramvaya bindim. Sanırım bu en kolay seyahat etme biçimi olduğu için tercih ettim bunu. Her durağınında başka bir evren ve farklı yaşam formları vardı. Araçlarla tramvayın aynı yolu kullandığı başka...

Afrika’dan bir atasözü : Afrika’da her sabah bir ceylan uyanır. En hızlı aslandan daha hızlı koşması gerektiğini, yoksa ona yem olup öleceğini bilir. Afrika’da her sabah bir aslan uyanır, en yavaş ceylandan daha hızlı koşması gerektiğini, yoksa açlıktan öleceğini bilir. Aslan yada ceylan olmanızın önemi yok, yeter ki her sabah kalktığınızda koşmanız gerektiğini bilin! ( Bayır aşağı koşarak...

Bilincimizde kırmızı olduğunu fark ettiğimiz bir cisme baktığımızda, teorik olarak aslında bu cisimden yansıyarak gözümüze ulaşan belli bir enerji büyüklüğündeki fotonlar retine tabakasındaki reseptör bazı hücrelerde bir aksiyon potansiyeli ( yani sinirsel iletiyi sağlayan bir tür elektrik akımı) meydana getirir. Bu uyarılma le oluşan ve görme siniri boyunca puls frekans modülasyonu koduna göre düzenleyerek...

Senin için bir değer taşıyorsam, senin için bir ayna oluşturuyorum da ondan; içimde bir şey var, sana yanıt veriyor, seni anlıyor. Aslında bütün insanların birbirleri için bu tür aynalar oluşturması, birbirlerine böyle yanıt vermeleri ve uyum göstermeleri gerekir. – Hermann Hesse

Geceydi bir defasında, yatakta uyanık yatıyordum, ansızın dizeler dökülmeye başladı ağzımdan, o anda bir yere not etmeyi akıl edemeyeceğim kadar güzel ve şaşılacak dizeler, sabahleyin belleğimden çıkıp giden, ama kabuğu kuruyup çatlamış dolgun bir ceviz gibi içimde bir yere gizlenip kalan dizeler. – Hermann HESSE

Bir bilgeye, “Bir insanın akıl düzeyini nerden anlarsınız? diye sormuşlar” ” Konuşmasından …” demiş. ” Ya hiç konuşmazsa?” Gülümseyerek şu cevabı vermiş: ” O kadar akıllı insan yoktur!”

Halife Leyla’ya dedi ki: Mecnun “nasıl oluyor da senin yüzünden aklını kaçırabiliyor, halbuki sen diğer kadınlardan daha güzel değilsin?” “Sen hiç konuşma” dedi Leyla, “çünkü sen Mecnun değilsin.” İnsan etrafındaki şeylere ne kadar çok uyanırsa o kadar çok uykudadır ve uyanışı uykudan beter olur… Uyumaya devam etsek mi acaba?..

Her iki kişiden biri, “her iki kişiden biri onlardan” diyor. Bu ne vahim bir tablo! Kısacası; her iki kişiden biri, diğerine “bizden değilsin” diyor. Her geçen gün biz olmak zorlaşıyor. Biz yoksak onlar vardır… Onlar varsa biz yokuz…

Cansız varlıkların fenomenal bir bilinci olmadığını kabul ediyoruz genelde. Bilgisayarın durduğu masanın bir iç yaşantısı olması düşüncesi garip geliyor bize. Oysa gene bir cisim olan herhangi bir insanın fenomenal bir bilinci olabilir şeklinde düşünüyoruz. Acaba bir amipin iç yaşantısı var mı? Yoksa içi karanlık biyolojik otomatlar mı bunlar? Ya da farlı bir cisim seçelim; fotograf makinası. Fotograf...

Fotoğraf sonsuzluğa açılan bir kapı mı? Yoksa ruhumuzun içine kapatıldığı bir zindan mı? İlkel insan toplulukları görüntülerini hapseden bir işlemin ruhlarını da yakalayacağına inandıkları için fotoğraflarının çekilmesini istemezlermiş. Oysa günümüzde fotoğrafların anı ölümsüzleştireceği ve o anki ruh halini sonsuzluğa taşıyacağı düşünülüyor. Aslında her iki düşünce de...