İnmeli sahneden çoğu zaman. Oturmalı A sırası 8. koltuğa ve izlemeli kendini… Bazen gülmeli bazen ağlamalı bazen de düşünmeli. Pürdikkat kesilmeli halin. Başrolü senin bu hayatın, ne kadar iyi ne kadar kötü de olsa her perdenin sonunda kalkıp ayağa alkışlamalı. Kaç bilet kesilmiş ömrüne, kaç turneye çıkmış ömür düşünme! İzle sadece ve telefonunu sessize al. Bu senin dramın. Bu senin aynadaki yüzün. Bu senin ömrün…
Bir yapı ustasıymış gibi durmak ve bakmak ellerinden çıkanlara. Küllerinden, yıkıntılarından yeniden inşa etmek, daha da bir sağlam daha da bir deniz feneri. Daha da bir aldırmayış, daha da bir sıradanmışçasına rahat yudumlamak öğle arasında çayını, baktıkça gülümseyerek . Her şey ellerinde var olmaz mı? Sen bile?
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Birçoğumuz, önem verdiğimiz şeylerin aslında o kadar da önemli olmadığını öğrendiğimizde karşı konul...
"Baykuşların öbür kuşlara göre daha fırlak olan gözleri neredeyse hareketsizdir ve baykuş başka yere...
* Tam on iki yıllık terapimin ardından psikiyatrım bana, gözlerimi yaşlarla dolduran bir şey söyledi...
12 Cevaplar Kime:“Kumdan Kale”
Ruhuma hoş bir yağmur yağdı.. Sevdim.
*****************************
Yükseldi ruhun doymuş anlıkları ve sağnak sağnak yağdı diğer ruhlara.
her şey ellerinde yok olmasın da. Sen bile.
******************************
Belkide kendimizi yok ettiğimizde var oluyoruzdur?
İniyorum arada sahneden izliyorum kendimi sonra bu ne biçim karakter deyip ,oyunculuğuna, oyuncu yapana falan işte öyle laf sayıyorum …
ama arada sırtımı da sıvazlamıyor değilim yazıkım ben ya … 
****************************************
Seyircinin de oyuncunun da biz olduğu bir hayatı yaşamak ne zor. Bunu anlatan bir yazı yazmıştım geçmişte. İnan kullandığım replik çok rahatlatıcı.
“İnsanların okumandan, bilmeden, sorgulamadan ve düşünmeden sadece birbirini izlediği, hakkında konuştuğu ve kuyusunu kazdığı primitif bir toplumda yaşamak gerçekten çok zor.
Böyle bir ortamda insan, ne yaparsa yapsın birdenbire kendini meraklı seyircilerin acımasız eleştirilerinin hedef tahtasında buluveriyor.
Gücü elinde bulunduranın ezberlettiği repliklerin uçuştuğu bu hayat tiyatrosunda kişi, kendi gerçeğinden ziyade, seyircilerin beklentisini karşılamak için sermaye ediyor hayatını.
Bu seyirci ki; zaten hiç memnun olmaz, yetinmek bilmez. Hep daha fazla performans ister.
Böylece hayat, yaşadığımız bir şey olmaktan çıkıp seyir zevki olmuştur bile.
Aslında seyredenlerin de seyredildiği bir panayır gibidir ilkel toplumlar.
Sahne araç değil amaçtır artık.
Gerçek mutluluk yoktur. Yerine sahte gülüşler, yapmacık tavırlar vardır.
Hayat sahte bir oyun olur. Sözler ise, seyircinin duymayı beklediği replikler.
Ve zamanın afyonu bilinçlerimize sızarken, yitip gider ömrümüz.
Kendimizin olmayan, başkaları için yaşadığımız hayatın ne değeri olabilir?
Ne olduğumuzu keşfetmeden neler olduğunu anlayabilir miyiz?
Seyredenlerin bile ne istediğini, ne seyrettiğini bilmediği bir tiyatroda, oyuncu ne verebilir?
Üstelik perde kapandığında tek bir alkış duyamazsın.
Bu öyle bir seyircidir ki, oyun bittiğinde kendisi alkışlanmak ister.
Ve aslında hayat, başından sonuna kadar sana dayatılmış bir oyunun sahnelendiği tiyatro olduğunda, intiharını zamana yaymış olursun… Yavaş yavaş, farkına varmadan, yaşadığını sanarak ölürsün. Tıpkı bir ölünün ölmesi gibi…
Sahneye çıkıp, sessizce tüm seyircileri bir bir süzdükten sonra, tek cümlelik repliğimi haykırmak istiyorum:
“HEPİNİZİN A… KOYAYIM!..” ( Hı hı kalabalık geldiler.)”
http://www.benoyum.com/2011/08/29/hayat-bir-tiyatrodur/
ama oyumuben şanslı o farketmiş ,kendi oyununu sergileyebilir hiç alkışlayanı olmasa bile ben alkışlarım …
ve o repliklerden bu günlerde bende çok sık kullanır oldum sözler yetmeyince taa … 
************************
Hı hı gerçekten rahatlatıyor.
..ve evet ellerimle var ettiğim gibi kalbimle yok ediyorum şimdi kendimi…
*********************************************
Öyleyse ruhunla tekrar var olabilirsin demektir.
gelsin artık şu 21 aralık 2012…. o günün dehşetengiz bir gün olsmasını istiyorum….inmsanların korkudan taş kesildiklerini görmek istiyorum…neden mi çünkü onların dayattığı bir hayat içinde onların kurallarına göre yaşıyorum….bütün dünyanın otoritelerden arındırılmış olduğu, herkesin kendi başına doğada ve gücü nispetinde ayakta durmaya çalıştığı o güzel günler gelsin istiyorum….zebaniler ellerinde tırmıklarıyla insanları hacamat etsinler istiyorum….
***************************
O gün hızla geliyor.
İstesek de istemesek de.
O yüzden bu günü kaçırmayalım derim.
*********************
apocalypsos kıyametün havadisüs seferat-ül mengücek… Allahım son laf bükücüyüm ben….son hava bükücü de neymiş…hani derler ya son laf bükücü de laf bükmekten vazgeçince kıyamet kopar….artıkın laf bükmek yok….zamanı burkacağım….bel ki de avatar oluruz hepimiz….avare avare gezeriz….
****************************
Laf bükülür ama çelik bükülmez. hö?
*****************************
yukarıda kuru kafa ile başlayan kehanetlerin açıklaması….kurukafa ölümü,yıldız evreni,ay caz mavisini,güneş çöl güzelliğini,şemşiyeli adam korunmamız gereken bir fırtına olacağını,şimşekli bulut kara günleri,1. megafon 1 uyarıyı, ikinci megafon ise m.jakson’ın trielır albümünü seslendireceğine işarettir.çalan müzikler bir gökkuşağı yaratır,aslan ise o gök kuşağını kükreyerek dağıtır,sonra bir dişi aslan bulup ona aşık olur…böylece son olarak tüm zamanlar sonsuza dek durur….
*******************************
Tüm zamanlar sonsuza dek durduğunda yeni bir zaman başlayacak. Her şey bengi-döngüymüş. Öyleymiş.
benoyum,siz hangi işle meşgulsunüz?memurus mu?yazar çizer takımı mısınız?fintbolcu musunuz?yoksa iş adamı ya da bilim insanı mısınız?din adamı yani ilahiyatçı mısınız?arkeolog musunuz…ya da mühendis veya balıkçı mısınız?doktor ya da örgetmen misiniz?ne işle geçinirsiniz?blogdan kazandığınız parayı ne yapayıorsunuz…ek iş yapmanıza gerek kalmayacak kadar iyi para getiriyor mu bu blog size?…ne olur cevap verin…nasıl hayatınız bu kadar kolay ve iyi…nasıl bu kadar dertsiz tasasız ve şen ve mutlu olabiliyorsunuz…. bel ki de paranız çok ve çok zenginsiniz…ama biz sıradan insanlar nasıl mutlu olalım?herkesin bir bloğu yok ki….
***********************************
Zenginken mutlu olmak herkesin yapabileceği bir iştir.
Gevşe ve keyfini sür.
Bence maharet zorluklar içerisinde mutluluğu yakalayabilmekte.
Bu arada insan kendini keşfettiğinde her insanın başka bir evren olduğunu anlayacaktır diye düşünüyorum. Hepimiz eşsiziz.
yok canım, ben zaten baştan beridir hiç inanmamıştım bu maya efsanesine!!!!….Allah kahretsin… neden ulennnnn….neden hepimiz taş kesilmeik….niye ki niye etraflar yıkılmadı….bazı ahmaklar bak biz dememiş miydik diye etraflarda fink atacaklar şimdi…bazı mayası bozuklar da mayalara dil uzatıp onları aşağılayacaklar…izin vermeyin bu mayasızlara….oyumben hani kıyamet kopacaktı niye kandırdın bizi????
ain:
*******************************
Kıyamet senaryosuyla ilgili en son yazdığım yazı:
Maya kehaneti söyle der: “Yükselin, hepiniz yükselin, hiç kimse arkada kalmayacak şekilde yükselin, hep beraber bir kez daha geldiğimiz yeri, özümüzü göreceğiz.” Diğer yandan Maya kehanetlerine göre; Maya takviminin bittiği 21 Aralık 2012 günü, içinde yaşadığımız çağ sona erecek ve yeni bir çağ başlayacak. Ve bu çağ kıyametle (Apocalypse) gelecek. İşin ilginç yanının kıyamet anlamında kullanılan “apocalypse” kelimesinin aynı zamanda “açığa vurma”, “keşif” anlamını da taşıması. Kanımca kıyametle bahsedilen şey, dünyanın yok oluşundan ziyade, insanlığın beynin çalışma prensiplerini “açığa vurmasıyla” bir ruhsal aydınlanma çağına gireceği. Evet insan beynini “keşfettiğinde” alabildiğince “yükselerek” özünü görebilme yetisine de sahip olabilecektir bence.
Sonuç: Belki de gerçek kıyamet, şu an kıyamet yaşadığımızın farkında olmamaktır.