Git buradan, kocakarı!” “Yakalayacaklar seni!” “Hiç korktuğu yok!” Jandarmalar yaklaşıyor, “Yallah! Dağılın bakalım!” diye bağırıyorlardı. İtilip kakılanlar sendeliyor, birbirlerine tutunuyorlardı. Hepsinin, söylediklerini anlamaya, inanmaya hazır olduklarını sanan Pelageya bütün bildiklerini, kudretini hissettiği bütün düşünceleri telaşla anlatmak, ortaya dökmek istiyordu. Sözler, fikirler...

Çocukluğumu hatırlarken, kendimi bir bal peteği gibi düşünmek hoşuma gidiyor; hayal meyal aklımda kalmış çeşitli basit insanlar, yaşam hakkındaki düşüncelerinin, bilgilerinin balını getirip bu peteğe bırakarak, karakterimin oluşmasına kendi deneyimleriyle katkıda bulunmuşlardır. Çoğu kez, bu balların içine pis olanı, acı olanı da karışmıştır, ama varsın karışsın, en ufak bir bilgi kırıntısı...