Küçük istavrit, yiyecek bir şey sanıp hızla atıldı çapariye. Önce müthiş bir acı duydu dudağında, gümbür gümbür oldu yüreği. Sonra hızla çekildi yukarıya. Aslında hep merak etmişti denizlerin üstünü, neye benzerdi acep gökyüzü? Bir yandan büyük bir merak, bir yanda ölüm korkusu. Dudağı yarıklar denir, şanslıdır onlar; hani görüpte gökyüzünü ve insanı, oltadan son anda kurtulanlar. Ne çare,...

Oyumben kitabından bir alıntıyla 24 Kasım Öğretmenler Günü’nü kutluyorum: “Genel olarak eğitim sistemi konusunda kafam çok karışıktı. Sistem tek bir doğru cevap olduğunu öğretmek üzerine inşa edilmiş gibiydi. Bilgileri içselleştirmek ve hayatta bize yol gösterecek öğretiler haline getirmekten ziyade, sınavda sorulan soruların doğru cevaplarını verebilmek için ezberliyorduk. Doğru cevap sadece bir...

Dünya Emekçi Kadınlar Günü Kutlu Olsun!… … Ve kadınlar, Bizim kadınlarımız : Korkunç ve mübarek elleri, İnce, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle Anamız, avradımız, yârimiz Ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen Ve soframızdaki yeri Öküzümüzden sonra gelen ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız Ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki Ve karasabana koşulan Ve ağıllarda Işıltısında yere...

Teknolojinin gelişimiyle beraber insanoğlunun iletişim imkanları çeşitlenmiş, yer, mekan, zaman ve iletişim kavramları sosyal medya imkanlarının olmadığı zamana göre anlam açısından farklılaşmıştır. Tüm dünyayı etkisi altına alan salgın sebebiyle bu farklılaşma o denli keskinleşmiştir ki artık sosyal hayatımız neredeyse sosyal medya üzerinden kurulan iletişimlerle sürmektedir. Aslında biz henüz...

Hava kurşun gibi ağır! Bağır, bağır, bağır, bağırıyorum. Koşun, kurşun eritmeğe çağırıyorum… O diyor ki bana: – Sen kendi sesinle kül olursun ey! Kerem gibi yana yana… Deeeert çok, hemdert yok Yüreklerin kulakları sağır… Hava kurşun gibi ağır… Ben diyorum ki ona: – Kül olayım Kerem gibi yana yana. Ben yanmasam, Sen yanmasan, Biz yanmasak, Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa? Hava toprak...

“Yıl 1923… İstanbul Üniversitesi’nde öğrenci olduğum sıralar. Okul duvarında bir ilan görüyorum. ‘Avrupa’ya talebe yollanacaktır.’ ‘Allah Allah’ diyorum, ülke yıkık dökük yıl 1923… Avrupa’ya talebe! Lüks gibi gelen bir şey, ama bir şansımı denemek istedim. 150 kişi içerisinde 11 kişi seçilmişiz. Benim ismimin yanına Atatürk, ‘Berlin...

Katlanmak mı daha soylu… Zalim kaderin yumruklarına? Diretip… Dur, yeter demek mi? Ölmek, uyumak. Ama. Rüya görebilirsin uykunda. O fena. İşte bu düşüncedir… Felaketi yaşanır kılan. Yoksa… Kim katlanır zamanın kırbacına? Zorbanın kahrına… Hakaretine… Gururun çiğnenmesine? Adaletin bu kadar yavaş. Yüzsüzlüğün bu kadar hızlı yürümesine? İyi insanın… Kul olmasına...

21 senelik evlilikten sonra “aşk ışıltısını” canlı tutmanın yeni bir  yolunu buldum. Bir süre önce, başka bir kadınla çıkmaya başladım ve bu aslında eşimin fikriydi. Bir gün eşim, beni çok şaşırtarak:  “Biliyorum ki Onu seviyorsun” dedi . Şiddetle itiraz ettim: “Ama ben seni seviyorum!!!” “Biliyorum ama aynı zamanda onu da seviyorsun. Ona da zaman ayırman gerekiyor” Karımın, ziyaret etmemi...

Katlanmak mı daha soylu… Zalim kaderin yumruklarına? Diretip… Dur, yeter demek mi? Ölmek, uyumak. Ama. Rüya görebilirsin uykunda. O fena. İşte bu düşüncedir… Felaketi yaşanır kılan. Yoksa… Kim katlanır zamanın kırbacına? Zorbanın kahrına… Hakaretine… Gururun çiğnenmesine? Adaletin bu kadar yavaş. Yüzsüzlüğün bu kadar hızlı yürümesine? İyi insanın… Kul olmasına kötülere… Kim...

Bu konuşma, 1854’te Kızılderili şef Seattle tarafından, kendisine halkının topraklarını satması teklif edilince yapılmış, Dr. Henry Smith tarafından kaydedilmiştir ve 29 Ekim 1887’de Seattle Sunday Star’da yayımlanmıştır. Yüzyıllardır ecdadımıza gözyaşı dökmüş olan ve bize ezeli görünen gökyüzü, değişebilir. Bugün açıksa yarın bulutlarla dolabilir. Benim sözlerimse hiç batmayan yıldızlar...

“Baba! her yılbaşında sana söyleyecek bir tek sözüm var: ‘Seni ne kadar çok seversem o kadar çok olsun ömründen geçen yıllar…’ Baba! Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım! Ne zulüm, ne ölüm, ne korku başımı eğemez! Yalnız senin elini öpmek için eğilir(di) başım.” Nazım Hikmet Babalar Gününüz Kutlu Olsun…

Sıradan bir gazete haberi : Kaymakam Yıldız, 3 çocuk ve 10 torun sahibi olan, 5 nesli gören 102 yaşındaki Hatice Aktaş’ı bayram dolayısıyla ziyaret etti. Yıldız’ın elini öperek, “Bir isteğin var mı, ben kaymakamım, sana yiyecek göndereyim, kömür vereyim” teklifinde bulunduğu yaşlı kadın, “Oğlum, buraya kadar geldin, beni bahtiyar ettin. Allah sana hacıya gitmiş gelmiş sevabı...

Sümer ve Akad’lardan günümüze yazım dili insanla beraber evrilmeye devam ediyor. Dijital haberleşme platformları kelimeler kadar emojileri de dildeki ifadenin içerisinde kullanıma sunmuş durumda. Üstelik emoji kullanımı her geçen gün yaygınlaşıyor. Farklı kültür ve dillerin ötesinde global bir alfabe oluşuyor adeta. Ancak tüm piktografik dillerin zorluk seviyesini artıran kavramların ya da cisimlerin...

“İçimizden geçen düşünceler kelimelere dönüştüğünde sonsuzluğa uzanırlar. Zaman içerisinde karşılaştıkları her insanla reaksiyona girerler ve farklı bir enerji haline dönüşürler. Bence bir kaç cümle bile insan zihninde sarsıcı değişimlere sebep olabilir. Evet kelimeler aslında tüm evreni değiştiren enerji parçacıklarıdır. O kelimeler ki fikirlerin yapı taşıdır. Sağlam bir fikir ise saf...

Geçmiş dönemde gazetede okuduğum bir haberi akıtıyorum : Kaymakam Yıldız, 3 çocuk ve 10 torun sahibi olan, 5 nesli gören 102 yaşındaki Hatice Aktaş’ı bayram dolayısıyla ziyaret etti. Yıldız’ın elini öperek, “Bir isteğin var mı, ben kaymakamım, sana yiyecek göndereyim, kömür vereyim” teklifinde bulunduğu yaşlı kadın, “Oğlum, buraya kadar geldin, beni bahtiyar ettin. Allah sana hacıya gitmiş gelmiş...

Gözü yok ama görüyor. Ben Underwood isimli bu adamın gözleri üç yaşındayken alınmış. Kanser teşhisi konan genç adam gözleri olmadığı halde aynı yunus balıkları gibi kendi kendine geliştirdiği özel bir yetenekle görmeyi başardı. Sese dayalı görme duyusu geliştiren bu adam en mucizevi insanlar listesinin ilk sırasında yer alıyor. Soğuğu hissetmiyor Hollanda’da yaşayan Wim Hof ‘buz adam’...

Durum 1: NASA uzaya astronot gönderdiğinde tükenmez kalemlerin yer çekimi olmayan ortamda çalışmadığını fark etti (yerçekimi olmadığı için mürekkep kağıdın üzerine akmıyordu). Çözüm 1: Bu problemin çözümü NASA’ya ilave 12 milyon dolara mal oldu. Öyle bir tükenmez kalem ürettiler ki bu kalem yerçekimsiz ortamda, yukarı yönde, suyun altında ve sıfırın altında 300 C ‘ye kadar olan...

Kimya biliminin dehası Lavoisier’nin asıl eğitimi hukuktu ve Paris Barosu’na kayıtlı avukattı. Ancak bilimsel gözlem ve yorum üzerine yaptığı konuşmaları ile ünü bütün dünyaya yayılmıştı. Kimya bilimini reddeden yobazların kafasını gösterip “Bu kelleler hiçbir şeye yaramaz” dediği için tutuklandı. Aynı gün yargılanıp ölüme mahkum edildi. Bastille’de ölümü beklerken arkadaşı matematikçi...

*Televizyon en geç altı ay içinde piyasadan silinecektir. İnsanlar her akşam böyle bir kutuya bakmak istemezler. (Daryik F.Zanuck –Twent Century Fox film şirketinin başkanı-1944) *Bilgisayarlar gelecekte 1,5 ton ağırlığında olacaklar. (Popular Mechanics dergisi-1949) *Artık yeni hiçbir şey yok. İcat edibilecek her şey icat edildi. (Charles H. Durll-Amerikan Patent Dairesi Başkanı 1899) *Uçaklar hoş oyuncaklar. Ama...

Bir önceki konuda yer alan fotografa daha yakından bakarak yazımıza başlayabiliriz: Resmi yorumsuz olarak veriyorum. Biz neyi gösterirlerse ona inanırız. Propaganda uzmanlarının işi, o zayıf noktayı tespit etmek ve kullanmaktır. Neleri hatırlayacağınıza, kimleri sevip, kimlerden nefret edeceğimize karar verenler vardır. Eşikaltı çalışmalarında önemli olan bireyin bakış açısını ve karar verme...

Neil Armstrong 21 Temmuz 1969 tarihinde Ay’a ayak basan ilk astronot oldu. Bu esnada tüm Dünya onun gönderdiği mesajı dinliyordu. Daha az yerçekimi olan bir ortamda uçarcasına hareket ederek NASA’nın kendisinden istediği örnek toprak ve taş parçalarını topluyordu. Ardından Apollo 11 uzay mekiğinin merdivenlerini tırmandı. Dünya ya dönüş yolculuğundan hemen önce mekiğin kapısından girmeden son kez Ay...

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum, ağladım. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım. Sevmeyi öğrendim. Sonra güvenmeyi… Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu… Sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim. İnsan tenini öğrendim. Sonra tenin altında...

“Asla gerçekten düşündüğünüz şeyi söylemeyin. Asla! Her zaman anlaşılmaz olun. Aylar evvel tartışılmış bir konuyu gündeme getirin, hır çıkartın. Yıllar evvelki bir olayı gündeme getirerek devam edin. Her yere ve her şeye geç kalın. Adam gecikecek olursa bas bas bağırın. “Bil bakalım canım ne istiyor” diye sorun, bilemediğinde azarlayın. Fıkraların sonunu unutun. Beş saniyelik bir sessizlik...