Korku aslında bir iç tepkidir. Tamamen olayları nasıl algıladığımızla ilgili bir tepki…
Korkularımızı kendimiz yaratırız.
Belki de onların üzerine gittiğimizde yok olacaklarını bilsek, bir adım atmak için cesaretimiz olacaktır.
Sakın geri adım atmayın. Sakın…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Şimdi’nin Gücü (1999) / Eckhart Tolle
Şimdi’nin Gücü (1999) / Eckhart Tolle
Şimdi’nin Gücü (1999) / Eckhart Tolle
Ermiş (1923) / Halil Cibran
Ermiş (1923) / Halil Cibran “Hayatınıza daha geniş bir açıdan bakın ve insan olma tecrübesi yaşayan...
Ermiş (1923) / Halil Cibran “Hayatınıza daha geniş bir açıdan bakın ve insan olma tecrübesi yaşayan...
Öğrenilmiş Çaresizlik
" Öğretilmiş çaresizlik kültüründe, bireylere neleri yapmamaları gerektiği o kadar güçlü bir şekilde...
" Öğretilmiş çaresizlik kültüründe, bireylere neleri yapmamaları gerektiği o kadar güçlü bir şekilde...
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
14 Cevaplar Kime:“Sakın Geri Adım Atmayın!..”
Daha yazıyı okumadan,gördüğüm resimden korktum bile!
Bir kaçış yolu olmadıkça korkmaya devam edeceğimi anladım.
Gök gürültüsünden de çok korkuyorum.Sırf bunu yenebilmek için bir gün balkonda oturup yağmuru seyretmeye başladım.Babamın balkonun kapısını kilitlemesiyle camı tekmelemem bir oldu
Korkularımın üzerine gitmek istiyorum aslında;fakat çok çabuk pes ediyorum…
*****************************************
Oysa gök gürültüsü yıldırımın sesidir. Ve aslında belkide korkulması gereken şey sessiz olan yıldırımın kendisidir. Zira üzerimize yıldırım düşecek olsa asla sesini duyamayız.
Hatta yıldırım düşse bile korkulacak bir şey kalmamış demektir. 
Sonuç: Üzerine yıldırım düşmediği sürece korkulacak bir şey yok.
Pes etme ve sakın geri adım atma.
Korku, ona inanalar oldugu surece vardir….
****************************************
Tek korkum korkusuz olmak.
“Tek korkum korkusuz olmak” demişsin ya. Evet, tamamen korkusuz olmak da tehlikeli. Bilip bilmeden herşeye atlamak insanın hayatına bile mal olabilir. Bunun dışında, korkuların üzerine gitmekte yarar var.
Beni ürküten en büyük düşünce, depremde enkaz altında canlı ve ayık olarak kalma ihtimali. Ölmek değil, baygın olarak kalmak da değil… Bunun üzerine gitmek için birşey yapamam, ancak böyle birşeyin olmaması için dua edebilirim herhalde
**********************************************
Hmm. MR çektirmeyi başarırsan bu korkunu yenebilirsin belki.
Bu arada korku insanın yaşamını uzatıyor fakat korku dolu bir uzun yaşamdan ziyade kısa olanını tercih ederim.
Günümüzde artık, adım atmak bir yana kendi içimizde bunlara eş korkular yaratıyor ve delicesine buna inanıyoruz. İnsan zaten bir yıkabilse tabularını, aslında korkunun sadece kendi içinde yarattığı bir cehennem olduğunu anlayacak ve üzerine dahi gitmeye gerek duymayacaktır..
*********************************************
Öyleyse korku üretmeyelim hiç.
Daha baştan olayı bağlayalım.
Tek korkum korkusuz olmak
Vermek istediğim cevabı zaten bir arkadaşa yazmışsın.
Çocukluğumdan beri bu böyledir. Ya da henüz korkularımla yüz yüze gelemedim.
bu arada o fotoğrafı görünce arkadaşım geri adım attı
Videoya bayıldım.
Sevgilerimle
pluie
*********************************
Sadece bir resim. Korku filmlerinin sadece bir film olması gibi.
Oysa hayatımız gerçek. Üstelik bazen bu fotoğraf ve korku filmlerinden daha korkunç şeyler yaşıyoruz. Ben haberleri seyrederken buna benzer duygular yaşıyorum şahsen.
Geri adım atmak yok. İleriii. ( Atına biner, çılgınca koşturur atını, at çatlar ve hüzünlenir… )
KORKARIM Kİ, KORKUYORUM
Kararsızım. Korkunun mu yosa cesaretin mi daha iyi oduğu konusunda tabiiii. Bazen korkmak iyidir diye düşünürken bazen de cesur olmak konusunda ısrarcı olunmalıdır diyorum kendi kendime. Duruma bağlı anlayacağınız… Sanırım biraz yanar dönerim gibi. Bana güvenmeyin yani! Kimi zaman kaçabilirim yok olurum ortadan, tırsarım, sinerim, ödlek bir tavşan gibiyimdir. Laf aramızda altıma bile yaptığım olmuştur. Bana kızmanıza gerek yok, ben zaten yeteri kadar kızıyorum kendime böyle durumlarda. Aşağılıyorum kendimi “korkaksın, adisin” diyorum ama pek de inanmak istemiyorum rezil bir korkak olduğuma. Çünkü değersiz hissediyorum kendimi; küçülmüş ve değersiz. Başım ağrıyor böyle durumlarda…
Çok haklıyım gibime geldiğnde, üstüme çok gelinirse kartal gibi olduğumda oluyor. Beklemezssiniz, tahmin edemezssiniz, öngöremezsiniz nasıl coşkulu, nasıl ölçülü ve saldırgan, nasıl şovalye ruhlu bir kahraman olduğumu? Böyle durumlarda kendimi Donkişot gibi hissederim. Önümde diz çöken rakibime “kılıcını almasını ve ayağa kalkmasını” rica ederim, affederim onu! Derin bir gurur ve değerlilik duygusu kaplar içimi. Kendimi tekrar kanıtlamak için dayanılmaz bir arzu duyarım.Heyecanım geçip normale döndüğümde az da olsa bir korku düşer içime ama kovarım onu hemen aklımdan…
Bana sorarsanız??? Sormayın derim! Zırt pırt korkunuzun üstüne gidin diyemem fakat sürekli kaçmanızı, sinmenizi de öneremem. Sadece korktuğunuzda biraz cesur; cesur olduğunuzdada biraz korkmanızı önerebilirim. Bu fikirler işinize yarar mı bilmem ama kompleks yapmayacağına garanti veririm. Şimdi alacaklılar gelir müsadenizle ben kaçiiiimmmm mmmmmiiiii???
*********************************************************
Açıkçası korku ile cesaret arasındaki optimum noktayı bulma fikri oldukça mantıklı görünüyor.
Bu videoyu biliyordum muthis! Hayat felsefi haline getirmek lazim. Kim korkar hain kurttan
*************************************
Korkmak normal bir insan davranışı. Önemli olan korkularımızla yüzleşebilmek. Deneyeceğim.
anne olana kadar bütün korku senaryolarını severdim acayip mutlu ederdi beni ilk hamileliğimde karşıdan karşıya geçerken ilk kez arabanın çarpmasından korktum ve ogünden beri hayatın tamda kendisinden korkuyorum.hormonlar yapıyo bunu bana anladım.hayaller bile üretebiliyorum bazen.hatta geçen gece 1.45 sularında çatıya çıktım malum enson kat olunca duyduğum her tıkırtıyı kızlara tehdit olarak görüyorum.yani yine kendime değilde onlar için korkular sanırım.yani bu işte kronik bi anneden ne beklenirki
yani birimi var orda
****************************************
Geçti. Sakin ol. Kedidir bence.
Hoş bir şey.
hayat cesurları severmiş. yavaş yavaş beni de sevmeye başlıyor galiba
Hayat cesurları sever mi tam bilmiyorum ama cesurları kesinlikle tanıyor.
korkmak bir savunma mekanizması ve bilinmeyenden korkmak en doğalı bence.
ama geri adım atmak… ya ardında güzel bir şey varsa?..
Korkmamaktan korkuyorum.
Ya bende korkuyorum baya internetten falan nasıl yenebileceğimiz hakkında bilgi aradım ama pek bulamadım sadece korkan insanlar görüşlerini bildirmiş. Şu anda yağmur yağıyor (baya gök gürültülü). NASIL YENEBİLECEĞİNİZİ SÖYLİYİM. Şu an mesela mutfaktayım ablamlar falan diğer odada. 20 dakikadır gök gürültüsünü dinliyorum alıştım gibi çok şükür korkmuyorum (tabi ilerki günler korkar mıyım bilemem)
Onu bunu geç ayetel kürsi okursan Allah’ın izniyle korkmazsın. Bir de kurayş duasını okursan. Şeyden de korkarım bazen şimşek balon patlar gibi çakıyor aynı zamanda ışık da. Korkmanıza gerek yok evin içine düşme ihtimali % 0000000. Korkmayın. Işığın sesidir sadece (aha şimdi çaktı baya şdlfdşvş). Korkmayın ve tadını çıkarmaya çalışın. Birazdan da annemle dışarı çıkacağım hava karanlık (şuan gündüz saat 14.44) arkadaşlar Ayetel Kürsi ve Kureyş duasını korkmayacağınıza inanarak okursanız hiçbir şeyden korkmaz sınız Allah’ın izniyle görüşürüzzzz 
*******************************************
Her şey mümkündür ancak her şey olası değildir. Mümkün olma durumu doğanın sonsuz olasılık ihtimalinden kaynaklanıyor, olası olma durumu ise matematiksel ve istatistiksel sonuçlarla ilgili. Mümkün ile olası arasındaki farda korku saklanıyor sanırım.