Kendimi bulmaya çabalıyorum ama nafile.
En son bıraktığım yerde yokum…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Sayıklamalar 37
Delilik akıllıların ilüzyonudur. Deli deliliği bilmez. Belki de hayat, sadece mutlu olduğumuz anl...
Delilik akıllıların ilüzyonudur. Deli deliliği bilmez. Belki de hayat, sadece mutlu olduğumuz anl...
Sayıklamalar 21
* Zaman aklımızı kendi fraktalında burkarken uyuşturucusunu beynimize yavaş yavaş zerk ediyor. Bu yü...
* Zaman aklımızı kendi fraktalında burkarken uyuşturucusunu beynimize yavaş yavaş zerk ediyor. Bu yü...
Hamal
Arzularımız sırtımızda taşıdığımız küfe gibi. Nasıl da tıkıyoruz içine elde etmek istediklerimizi. ...
Arzularımız sırtımızda taşıdığımız küfe gibi. Nasıl da tıkıyoruz içine elde etmek istediklerimizi. ...
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
44 Cevaplar Kime:“Sayıklamalar 26”
Hiç boşuna çabalama,sanırım bu konuda yalnız değilsin. Sanırım bir çok insan ben de dahil, kendini arama yolunda !!!!! Dikkat edelim de kayıp ilanları karışmasın…
**************************
İlanla bulunacak gibi değil.
****** önde gidenisin millete sataşman hep bu yüzden kendi pisliğini bunlarla mı örtbas ediyosun
**************************
Hmm gerçekten sert bir yorum olmuş bu.
Kime sataştığım konusunda biraz ayrıntı verebilseydin daha faydalı olurdu. Bi de kendi pisliğim konusu var tabi… ( Gözlerini büyütür, öylece bakar… )
Modern insanın yalnızlığı…
Belki bir zeytin ağacının altındasınızdır..
***********************
Homo sapiens yalnızlığı gibi bu.
Bi de sadece elma ağacı var.
pusula ister misin?
******************
Pusula ancak bilinen bir yere gitmek için işe yarayabilir.
Hala bulamadıysan yanlış yerde arıyor olabilirsin…
***************************
Belki de yanlış kişiyi arıyorum.
balkonda kalmışsın … öööleee .. tek başına!!!
*************************
Amanin! Olacak iş değil. ( Kalbi pıtı pıtı eder, ürker… )
Hep en son baktığın yerde bulursun. Aramaya devam et, bulduğunda mutlu olacağına inanıyorsan.
****************************
Hmm. Bu fena fikir değil. Denemeye değer. Fakat en son baktığım yer neresiydi onu hatırlayamıyorum. ehi.
Aynaya bak
********************
Anağh!.. Niye yansımıyorum??? ( Panikler, titrer… )
Işığı aç
************************
Amanin! Ne oluyoruz sandım ?!
elma dersem çık armut dersem çıkma
***************************
Peki.
En son durduğun yeri arıyorsan hiç ilerlememişsin demektir oyumben. Oysa zaman sürekli akıyor. Herşey değişim ve gelişim halinde. İnsan da bu sürekli gelişime ayak uydurmak zorunda. Biz şu anda dünki biz değiliz. Mutlaka bir şeyler değişti. Kafada bir düşünce, yüzümüzde yeni bir çizgi, görüşümüzde, görünümümüzde bir farklılık…
Aynı yerlerde dolaşıyor olsak da, bir önceki kaldığın yeri bulman zor artık. En azından cismin duruyor olabilir ama ruhen yoksundur artık son bıraktığın yerde… Gelişmeye, değişmeye ayak uyduramayanlar 1500 yıl öncesinde kalmış gibi sanki baksana. (1500 de de az oldu, sanki daha fazla)
**************************************
Günümüzde değişimin kendisi bile değişim geçiriyor.
Ancak aynı nehirde iki defa yıkanılmayacağının farkındayım.
Iste budur!
“Ancak aynı nehirde iki defa yıkanılmayacağının farkındayım.”
Tek cümlede vurucu ifade, acı gerçek…
*********************************
Cümlenin orjinali bana ait değil fakat anlatılmak isteneni ifade etmek açısından özlü bir yaklaşım.
Kendini bıraktığın yeri yanlış anımsıyorsun yeniden düşün..
*************************************
Aslında en son nerede kaybettiğimi hatırlasam iyi olacak galiba.
Biliyorum, farkındayım.
Neyse, bence sen eski seni aramaktan vazgeç. Yeni bir sen yarat kendinden… Anka kuşu misali… Yenilik güzeldir.
Bloğunun başındaki sözü unutma.
“Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?” -Nietzsche
***************************************
Dur bi yancam şimdi. Köz olunca mangal yapın. ehi.
Düşümden uzaklaştığımda kayboluyorum…
************************
Yaklaş hatta yapış düşüne.
Kendini bırakmamak en iyisi. Sonra kayboluyor..
***********************************
Bazen insan başa çıkamıyor salıyor kendini
Üstelik Mevlam kayırmıyor da. ehi.
bilinen yer “ait” olunan yerdir çoğu kez. aynı insan olarak olmasa bile hep aynı yere geri dönersin nihayetinde… diye düşünüyorum. yanılıyor da olabilirim, bilmem.
********************************
Nereye ait olduğum konusunda çok derin şüphelerim var. Bazen kendi eksenim etrafında dönmek istiyorum.
İZ
Kendimizin kendimiz olduğuna ilişkin kuvvetli ve derin farkındalığımız, kanımca doğasal yahut genetik bir yanılsama. Sadece bir iz sürebiliyoruz belli belirsiz. Kendimizi bilmek veya tanımak diye ifade ettiğimiz şey bir iz avcılığı sadece. Yok oluş kapımı çaldığında ne o kalsın ne de ben…
…………………….
Su başında durmuşuz.
Önce kedi gidecek
Kaybolacak suda sureti
Sonra ben gideceğim
kaybolacak suda suretim.
Sonra çınar gidecek
Kaybolacak suda sureti
Sonra su gidecek.
Güneş kalacak.
Sonra o da gidecek.
Su başında durmuşuz.
Çınar,ben,kedi,Güneş bir de ömrümüz.
Su serin.
Çınar ulu.
Ben şiir yazıyorum.
Kedi uyukluyor.
Güneş sıcak.
Çok şükür yaşıyoruz.
Suyun şavkı vuruyor.
Çınara, bana, kediye, Güneşe bir de ömrümüze.
N.Hikmet Ran
**********************
Sanırım bu yüzden seviyorum denizi.
Şavkı vuruyor…
İyisin değil mi canım
******************************
İyiyim. Bulamadığım için
Dünya dönüyor siz de dönüyorsunuz durmanın kabili yok.. belki ters yürümek işe yarar..
Çok mu önemli? yani – kendini bulmak- bırakın sizi başkaları bulsun nasılsa bir sürü meraklı var..
*******************************
Değişik bir yaklaşım. Fakat ben kendimi bulamazken başkası beni nasıl bulacak bilmiyorum.
Düşümden uzaklaştıkça, kayboluyorum…
*****************************
Demek ki; düşünü yaşadığında kendini bulacaksın.
Yaşa onu!
Bence varsın…Ama görmek istemiyorsun…
Görünce kendi ışığında belki de kaybolacağın düşüncesindesin…
Bazı insanların dünyaya gelmelerinin doğanın onlara verdiği bir misyonerlik icabı olduğunu düşünüyorum.
Zekalarının parlaklığı nedeniyle ödemeleri gereken bir bedeldir bu bence.
Çünkü, bu sorumluluk onları yorabilir.
Yoruldukları zaman sanırım kendilerini bulamıyorlar. İçlerinde derin boşluklar oluşuyor.
Bu insanlar örnek olmayı ilham vermeyi doğuştan bilirler.Öyleki,karşılarında ki kişiler bu tip misyonlara sahip insanları kendilerine yakın buldukları için hemencecik benimserler…
Şahsiyetlerine de o oranda saygı duyulur.
Ama artık böle insanlar kendilerini bulmaya çalışmasınlar, çünkü o insanlar var. Ve misyonlarına sahip çıksınlar. Onlar diğer insanlar tarafından kanıksandı benimsendi.
Misyon ve örnek olmak böle bişi.
ve zeki olmanın da bedeli bu! benimsenmek örnek alınmak….
Oyumben…
**********************************
Bu kadar ciddi bir misyonum olduğu konusunda hiç bir fikrim yoktu. İşin garibi hala yok.
Beni takip etmeyin! Ben de kayboldum ehi.
İki cümlecik yazında “en son bıraktığım yerde yokum” demişsin. Bu cümleyle aslında en son nerede bıraktığını biliyor olduğunu düşünüyorum yoksa böyle yazmazdın. Öyleyse en son bıraktığın yerin ayrıntılarını, o yerle ilgili çağrışımları düşün belki bulabilirsin.
Bir de sadece iki cümleye bile böylesine yorum geliyor ve böylesine uzun uzadıya açıklamalar yapılıyor ya (ben de dahil) şaşırıp kalıyorum doğrusu.
*******************************
Oldukça analitik bir yaklaşımda bulunmuşsun.
Fakat korkarım ki; en son bıraktığım yerin ayrıntıları beni bu hale getirdi.
Bu arada 22’nci yorumu onaylarken diyeceğim şu ki; cümle başına 11 yorum yazılmış olması şaşırtıcı gerçekten.
Uzun yazı yazmasam iyi olacak.
Kendini aradığına göre, gerçekte var olduğuna inanıyorsun demektir.Merak etme, ben en kısa zaman da kendini bulacağına inanıyorum, sorun sadece nerede unuttuğunu hatırlamak…..
*********************************
Nerede unuttuğumu hatırladığımda kendimi kaybediyor oluşum ilginç ehi.
“Kendimizi diğerlerinden daha iyi tanıyabilmişsek bahsettiğin şeyleri yaşamayız diye düşünüyorum.”
demişsin
))
***********************
Dedim valla.
FriendFeed…de de demişsin
“Kendimi bulmaya çabalıyorum ama nafile.
En son bıraktığım yerde yokum…”
***************************
Evet bulduğum her kutunun içine bu cümleyi yazıp gönder tuşuna bastım. Rahatlatıcı bir eylemdi. oh.
bide benden ohhhh
**************************
Huzur tsunamisi oldu işte. Yaşasınn.
rahatlatlattı mı
************************
En azından denedim.
huzurlu geceler 11
yoksa o sen değilmisin
))
*******************************
Oyumben ama o ben değilim.
Huzur tsunamisi oldu işte. Yaşasınn.
***********************
Aha, yankı yaptı valla. ehi.
Karanlık, Aydınlığın Suçudur… Oyumben
msn de diyo
************************
Aylardan beri msn e girmiyorum.
Fakat blogumun altında da yazıyor bu yazı.
Çünkü ben karanlığın aydınlığın suçu olduğuna inanıyorum.
“Kendin”i bulmaya çabalama. Günün birinde “kendin” gelir seni bulur zaten.
****************************
Anağh! Harika fikir.
Kendimi bekliyorum.
Desene Nazım Hikmet teeee…kaç sene öncesinden Biz insanların vücudunun % 80’nimizin su olduğunu biliyormuş.
( yukarıdaki şiirde )
**********************
Fakat sanırım bilmediği şey; % 80 lik su oranının, toplumun %80’inin sadece beyninde toplanmış olduğuydu. ehi.
ne olmak gibi bir sorun varsa
“Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?” -Nietzsche
*************************
Sorunun çözümü de kendisi de; ne olmak.
Birden bire bir karanlik coktu ortaliga..
Kim kapatti isiklari?
**********************************
Karanlık aydınlığın suçudur.
Işık olmalı.
Sen kendini buldun, şimdi bana beni buldurma sırası..
***************************
Önce en son bıraktığın yere bakalım.
Efenim nasıl söylesem, çoraplarıma benzetilmiş gibi, bıraktığın yerde olmazlar çoğu zaman… Ama kendini bırakma derim, bırakma ki aramak zorunda kalmayasın, içindeki masum, narin, nazenin çocuğu yalnız bırakma… Ne istiyorsa ver ona. Bazen bir çikolata, bir top oynaması için, ya da bir şeytan uçurtması, elinde tutup ardında savurarak koşması için… Sakın bırakma
*****************************
Bırakmayacağım.
Ah bir bulsam.
en son bıraktığı yerde olmamak, en korktuğun yerde olmaktır sanırım.
en kötü şey budur belki de. bilmiyorum belki.
her zamanki gibi, her şeyde olduğu gibi bundan da emin değilim
*************************************
Emin olduğum tek bir şey var; hiçbir şeyden emin olmadığım.
Nereden aldıysan yine oraya bırakaydın, şıp diye bulurdun kendini. Ama yok, ille düşünecek, bi fikirler bi şeyler…
Anı yaşamazsan, geçmişi geleceği düşünüp durursan kendini nereye koyduğunu nasıl bulacaksın, dalgınsın bi kere…
Ha, ben kendimi buldum mu… Bulsam bu dünyada ne işim var, di mi… Nafile de ne demek hem, o bir kadın adıdır sadece. …yok yahu o Nafiye miydi ya…
Kendimi bulduğumda kaybetmiş olmamdan kaynaklanıyor durum.
Keşke herkes kendisini arasa.
kendimi her bulduğumda yepyeni birisiyle karşılaşıyor ve kendime daha da yabancılaşıyorum. divane miyim neyim ki
İşte buna hayat diyoruz.
Mutluluk bir iç hadisedir tıpkı sevgi gibi. İnsan içindekileri keşfettiğinde bulduğu hazineyle zengin olur.