Gecenin zifiri karanlığıyla besleniyor dolunay.
Büyülenmiş seyrederken ayı, parlak ışığından bir demet, sarsarak uyandırıyor içimdeki kurdu.
Aniden açılan gözleri parlarken, içimde büyüyor vahşi, kıllı, aç kurt…
Metamorfozun acısıyla böğürüyorum…
Gecenin zifiri karanlığı, ayın ışıltısına yenik düşüyor.
Ve kurt, beni yırtarak özgürlüğünü uluyor…
Sivri ışıltılı dişleleri birer kama, pençeleri ustura…
Kıllı bedeni, bir okun yayından fırlamadan önceki son haliyle bekliyor atılmayı.
Uzun ince burnuyla kokluyor havayı…
Gözleri değse başka bir göze öldürecek sanki.
Birden ufka doğru koşuyor kurt.
Alabildiğince koşuyor…
En yüksek tepeye doğru.
Dorukta bir kayaya tırmandığında, ay fonda onu kapsadığında, duruyor heykel gibi.
Ve kafasını kaldırıp uluyor…(Sanırım poz veriyor)
Elma kurdu değil bu, ne de Kırmızı Şapkalı Kız’daki kurt.
İri, kıllı, vahşi, güçlü kurt bu. ( Manyak mıdır nedir? )
Ordan geçen bir avcı can havliyle depikliyor kurdu. ( Oha ya, nerden çıktı bu? )
Kurt, kayii kayii diyor… ( Nasıl ya? Nasıl yani? ).
Dolunayda böyle oluyor.
Elimde değil. Ağğkkk…( Belli belirsiz hırıltılar çıkartır…Titrer…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Benden uzaklaştığın kadar yaklaşıyorsun... Unutma, Dünya yuvarlaktır!..
Zincirler sadece zihnimizdedirler. Tüm kaygı ve korkularımız düşünme şeklimizden kaynaklanır. Düşünc...
Çınar ağacının üzerine konan kelebeğin, çınar ağacını cansız devasa bir madde olarak algılaması norm...
2 Cevaplar Kime:“Gece, dolunay, kurt ve avcı…”
bugün dolunay var ve ben ondan nefret ediyorum çünkü dışa değil içe doğru gerçekleşiyor benim metamorfoz. o çıkmak için debelendikçe ben yerimde duramıyorum. divane etti beni mikropp
Bu da geçer.