Dünyanın düşsel görüntüler geçidini kayıtsızca seyrederken Schophenhauer’un söylediği sözü düşünüyorum:
“Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.”
Yaşantımızda büyük acılarımızın her zaman olacağı gerçeğini duyumsamak, minik bir panik kıymığı batırıyor yüreğime.
Zihnimi sakinleştirmek istiyorum.
Sonsuzluğu düşüneyim bari derken kayış atıyor…
Bedenimi atomlarına ayrılmış bir gaz bulutu gibi hissetmeme engel olamıyorum.
Sert bir rüzgarın eserek tüm parçalarımı gezegenin her bölgesine savurmasını diliyorum…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Özgürlük Savaşçıları - 1
Beynimin mağaralarına, büyük bir özenle damıttığım bilgilerimi kuluçkaya yatırmıştım. Günyüzüne çıkm...
Beynimin mağaralarına, büyük bir özenle damıttığım bilgilerimi kuluçkaya yatırmıştım. Günyüzüne çıkm...
Şimdi
Şimdi; tüm yaşamımızın içinde genleştiği o uçsuz bucaksız evren, bizi zihnimizin sınırlarının ötesin...
Şimdi; tüm yaşamımızın içinde genleştiği o uçsuz bucaksız evren, bizi zihnimizin sınırlarının ötesin...
Konuşmalar -1 / Öğrenmek / Konfüçyüs
I- Üstat dedi ki: "Öğrenmek ve sonra bunu başkalarına öğretmek zevk verici bir şey değil midir?" - ...
I- Üstat dedi ki: "Öğrenmek ve sonra bunu başkalarına öğretmek zevk verici bir şey değil midir?" - ...
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
2 Cevaplar Kime:“Acı”
“Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.”
tam aksi oluyor bende.
bir schopenhauer olmadığım için mi? veyahut “yeterince” büyük değil miydi acılarım? bence kocamanlardı ama…
Acı ona baktığımız yere göre şiddettiğini değiştirir. Bazen parmağı çizilen bir insan kolu kopandan daha fazla acı çekebilir.