Dünyanın düşsel görüntüler geçidini kayıtsızca seyrederken Schophenhauer’un söylediği sözü düşünüyorum:
“Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.”
Yaşantımızda büyük acılarımızın her zaman olacağı gerçeğini duyumsamak, minik bir panik kıymığı batırıyor yüreğime.
Zihnimi sakinleştirmek istiyorum.
Sonsuzluğu düşüneyim bari derken kayış atıyor…
Bedenimi atomlarına ayrılmış bir gaz bulutu gibi hissetmeme engel olamıyorum.
Sert bir rüzgarın eserek tüm parçalarımı gezegenin her bölgesine savurmasını diliyorum…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Boşluk
İçimdeki boşluğu Helyum gazıyla doldurmak istiyorum. ******************************************* ...
İçimdeki boşluğu Helyum gazıyla doldurmak istiyorum. ******************************************* ...
Karar Verin
Uyumayalım... Uyanmalıyız daha fazla geç kalmadan...Nasıl düşünmemiz gerektiğine karar veren güçler,...
Uyumayalım... Uyanmalıyız daha fazla geç kalmadan...Nasıl düşünmemiz gerektiğine karar veren güçler,...
Ayın Personeli
Benin olduğu yerde biz olmaz... ( Oyum ben hariç. ehi.) Ve eğer bir yerde biz yoksa, sonuç olumlu d...
Benin olduğu yerde biz olmaz... ( Oyum ben hariç. ehi.) Ve eğer bir yerde biz yoksa, sonuç olumlu d...
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
2 Cevaplar Kime:“Acı”
“Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.”
tam aksi oluyor bende.
bir schopenhauer olmadığım için mi? veyahut “yeterince” büyük değil miydi acılarım? bence kocamanlardı ama…
Acı ona baktığımız yere göre şiddettiğini değiştirir. Bazen parmağı çizilen bir insan kolu kopandan daha fazla acı çekebilir.