Yeryüzünde yaşayabilmek için dizayn edilmiş ilkel bir vücudumuz var. Bünyemiz, yer çekimi, rüzgar, sürtünme gibi şartlara dayanabilecek bir yapıda olmak zorunda. Sanırım bu yapıyı dünyamız şekillendirdi. Bu gezegene ait organizmamız buradan olmayan bir şey ihtiva ediyor diye düşünüyorum. En değerli hazinemizi en kalın kemiğimizle sarmalamışız. Seçim şansı olmayan beynimiz, zorunlu bir ikamet gerçekleştirmekte orada. Sabırla beklemekte evrimin tamamlanmasını. Fakat insanoğlunun bünyesi ile taşıdığı beyni arasındaki gelişim süreci doğru bir orantı sergilemiyor. Beyin hızla gelişirken vücudumuz yeryüzü şartlarına bağlı yapısını aynı hızla geliştiremiyor. Saniye de 120 kelime düşünebilen beynimiz, gırtlak, ağız ve dil yapısı yüzünden bunlardan sadece bir kaç tanesini seslendirebiliyor. Belkide tiz bir ses çıkararak haberleşebilecek olmamıza rağmen kolay olanı seçiyoruz. Beynimizin sınırlarını keşfetmeye psikolojik olarak hazır olmadığımızı düşünüyorum. Hazır olduğumuzda ise yeryüzünün insanoğlunun yaşayamayacağı bir yer olacağı ön görüsünde bulunmak zor olmasa gerek.
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Dün yine uykumun gelmek istemediği geç saatlerde siteme yeni bir wordpress plugin’i ve bir zeka test...
Çok kısa süreli hafıza engelini aşmayı başaran bilgiler, yeni bir ortama kavuşurlar. Yeni bir ortama...
İnsanlar yalnız doğarlar. Büyürlerken, kendilerine enjekte edilen sosyalleşme afyonu yüzünden yal...
3 Cevaplar Kime:“İlkel Vücudumuza Hapsolmuş Beynimiz …”
tiz bir sesle haberleşmek istemiyorum. kelimeleri seviyorum ben, kulağımda bıraktıkları “tadı”
varsınlar eksik olsunlar ama illa ki olsunlar.
Cizzzz, vizinnnnnnn.
fiyu fiyu