
Bu gün en büyük düşmanımı gördüm aynada. Gözlerimi kısıp baktığımda aynı hareketi yaptı bana. Ürkek bir tavırla seyrettim onu. Her hücresiyle beni izliyordu. Donuk bakışlarla süzdük birbirimizi. Yansımalarımızın ahengiyle adeta büyülendik. Sıradanlığımızın hapishanesinden kaçarken küçük bir gülümseme yayıldı yüzümüzde. Düşmanı bu kadar yakından görmenin yarattığı korku, yerini onu keşfetmenin hazzına bıraktı. Keşfimizin coşkusu, ıstırap çekmeye duyduğumuz sarsılmaz bağlılığımızı boğdu ve özgürlük manifestomuzu haykırdık bir ağızdan. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak artık. Bu gün en büyük düşmanımı aynada gördüm.
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
İhtiyaç içinde olmak ve yoksunluk ıstırap doğurur. Sahip olunması gerekenden fazla şeye sahip olmak...
Kurbağayı öpmeden prens olamayışı ne feci! Prensine kavuşmak için eninde sonunda en az bir kurbağa ...
Sergilediğimiz tüm davranışlar yaşam biçiminize göre düzenleniyor ve yaşam biçimimiz küçük yaşlarda ...
7 Cevaplar Kime:“Keşif”
İnsanın,hem kendi kendinin en iyi dostu,hem de en büyük düşmanı olması şaşılası bir durum.( Halk arasında bir tabir var hani insanın kendi kendine ettiğini kimse kimseye etmezmiş.)Birden o aklıma geldi.
*******************************
Bence en esaslı düşmanımız kendimiziz.
Başa çıkılması en zor olanı.
Bu düşmanlığı besleyen şeye ise ego diyoruz.
Belki de dünyanın en büyük keşfi budur.
Neden olmasın?
Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı.
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum…
~Özdemir Asaf
Dışarı çıkarken bir maske taktım,
Eve döndüm baktım maskem düşmüş.
Ertesi gün bir maske taktım,
Eve döndüm baktım maskem yüzümmüş.
bugün aynada kendime bakarken ben —->
her zaman böyle olmuyor, tadını çıkardım.
Akıllıca.