Yaşamak mı?… Ölmek isteyeni boyuna kendinden uzaklaştırmaktır bu.
Ne? İnsanları kendisine inanmaları koşuluyla seven bir Tanrı ha? Bu sevgiye inanmayanlara korkunç gözlerle bakan, tehditler savuran bir Tanrı! Ne Yani! Her şeye kadir bir Tanrı duygusu saklı kalmak koşuluyla bir sevgi! Onur duygusunu da, öç alma susamışlığını da alt edememiş bir sevgi! Ne kadar Şark’a yakışır şeyler bütün bunlar! “Seni seviyorsam sana ne bundan?” İşte bir söz ki bütün Hristiyanlığı eleştirmeye yeter.
Düşüncelerimiz duygularımızın gölgesidir: Daima onlardan daha karanlık, daha boş, daha yalındır düşüncelerimiz.
Bu adam bu davanın çürük olduğunu görüyor ama inat olsun diye vazgeçmiyor ondan; … fakat “sadakat” adını veriyor bu hale.
A: -“Yaşayanlardan her zaman daha çok uzaklaşıyorsun: Yakında defterden silecekler seni!”
B: -“Ölülerin ayrıcalığını paylaşmanın tek çaresi bu”
A: -“Hangi ayrıcalık?”
B: -“Artık ölmemek ayrıcalığı”
“Yokuş nasıl çıkılır?” “Çık ve düşünme yokuş çıktığını”.
Yer yüzünün bütün mutluluğu savaştadır, dostlarım savaşta. Evet , dost olmak için barut dumanı gereklidir! Dostlar üç halde birleşirler: Yoksulluk karşısında kardeş olurlar; düşman karşısında eşit olurlar; ölüm karşısında… özgür olurlar!
Üne mi erişmek istiyorsun? Aklında olsun bak: Namustan, şereften vazgeç, zamanında ve kendiliğinden.
Nerede olursan ol, derinliğine kaz; aşağıda kaynak var. Bırak bağırsın ağzı karalar; “Aşağıda cehennem vardır hep”, diye.
İnsan hayvanla üstün insan arasında bir iptir: uçurumun üstüne gerilmiş bir ip. Tehlike –bu ip üzerinden geçmekte tehlike, yolda kalmakta tehlike, geriye bakmakta tehlike – vardır. Ürpermek ve durmak tehlikelidir. İnsanda büyük olan, onun bir amaç değil, bir köprü oluşudur: İnsanda sevgiye değer olan, onun bir geçit ve bir düşüş oluşudur.
Ancak yok olmak için yaşayanları severim: Öteye geçenler, bunlardır.
Bütün yazılardan ancak kendi kanıyla yazılmış olanı severim. Yazını kanınla yaz: Kanın ruh olduğunu öğreneceksin. Özdeyişler halinde ve kanıyla yazan kimse okunmayı değil, ezberlenmeyi ister.
Şehvet denen kancık it bir parça et bulamadı mı nasılı da sevimli bir parça akıl ister!
Kadının benliğinde çok uzun zaman bir zorba ile bir köle saklı kalmıştır. Bu yüzden henüz sevmeyi bilmez de sevişmeyi bilir ancak.
Doğru olmak – az kimsenin elinden gelir bu! Elinden gelen, olmak istemez! Ama bu, iyilerin, başkalarına göre, daha az elinden gelir! Ah bu iyiler! – İnsanlar doğruyu söylemezler hiçbir zaman; bu türlü iyi olmak, ruhun bir hastalığıdır.
9 Cevaplar Kime:“Nietzsche Seçilmiş Düşünceler”
Nietzsche’yi ilk defa Milliyet Blog’da yazan Ata Kemal Şahin isimli bir arkadaşımın “Ben Olmanın Issızlığında” isimli romanından okumuştum. Cümle aynen şöyleydi: “… Yalnızlığımın ortağı Nietzsche bu sefer…”
Daha sonra Nietzsche’yi sizin bloğunuzda okudum. Evet önce kül olmadan yeni olunmaz. Bizler de zamanı gelince yaratıldığımız toprağa düşeceğiz ve orada yanarak kül olacağız ve yine zamanı gelince tekrar yeni olacağız.
Bu durumu en güzel şekliyle açıklayan bir ayet vardır Kur’an da: Bakara(28):”Ölü idiniz sizleri diriltti,Sonra öldürecek, sonra tekrar diriltecek ve sonunda Allah’a döneceksiniz!”
Saygılarımla.
***********************
Öyleyse korkacağımız bir ölüm yok demektir.
İnsanlık “iyi”olup kendini kandıranla, “iyi” olup etrafını kandırmayan arasında bir boğuşma gibi, -ki bu haksız yere kötü diye isimlendiriliyor.
*******************************************
“Doğrusu şu ki, insan kirli bir nehirdir. Kirli bir nehiri kirletmeden içine alabilmek için bir deniz olmak gerek. Üstün insan bu denizdir; sizin büyük aşağısamanız onda yok olabilir.” -Nietzsche
Hristiyan dünyasının cennetten düşmüş günahkar ruhları bakış açısı bu olsa gerek.
Hayır, umut var
***********************
En azından umudun olduğu umudu var.
Devam… 
” yok olmak için yaşayanları severim ”kısmında kaldım bitince gelirim…
****************************
Ama bitmiyor ki!.
Üstelik bi şekilde biterse yeniden başlıyor. Ne garip!…
Yazıyı okuduğum da nası bi yorum getirmeliyim diye düşündüm.. bu siz de çaresiz kaldığım veya anlayamadığım çağrışımını yaptırmasın sadece hangi yönden ele alacağımı tam manasıyla saptayamadım.. Acaba hristiyanlığa bakış açısı ile mi yorumlasam? yoksa,cinsler arasında ki sonuç korkusuna mı göndermeler yapsam? en sonun da tüm bu düşünce silsilesi beni, -yaşam’ı- Yaşam gibi düşünmeyip de bir çırpıda kabullenmek olarak görmekte karar kıldırttı.. bu bütün hesaplardan, cennet ve tam tersi yatırımlardan, korkulardan uzaklaştıracak ve salt -yaşamı-,,, anladığımız kadarı ile bize bırakacaktı…bilmem böyle düşünmem doğru muydu?
********************************
Anağh! Üst insan olmuşsun.
Merhabalar,
Evet korkacağımız bir ölüm yoktur. Ölüm, sadece bizi bu boyuttan diğer bir boyuta geçişimizi sağlayan bir aracıdır. Ölümden kimse korkmasın! Bunun böyle olduğunu ancak ölenler bilir, onların da öldükten sonra bu dünya ile ilişkileri kesildiği için bizlerle haberleşemezler.
Benim duam hep şöyle olmuştur. “Rabb’im bana ömrün de, ölümün de hayırlısını ver.”
Saygılarımla.
*******************************
Söylendiği gibi: “Ölüm varsa biz yokuz, biz varsak ölüm yok.” Öyleyse yaşayalım hadi
Heyoo.
( Aniden olsun, temiz olsun, tek parça olalım. ehi. )
Bi de; umarım şık bir şekilde ölürüz.
“Hıristiyanlık” demiş olsa da bütün büyük dinlerdeki Tanrı olgusunu eleştiriyor aslında. “Koşulsuz seven bir Tanrı olmalı. Sadece kendisine inananları sevip, inanmayanları cezalandıran, tehditler savuran bir Tanrı olur mu” diyor.
**************************************
Bence Tanrı koşulsuz sevdiği için Tanrı’dır…
“Yokuş nasıl çıkılır?” “Çık ve düşünme yokuş çıktığını”.
tamamm.
Ancak yokuşun kendisi yokuş çıkmaz.