Hava üşümek istiyor bu gün…
Yağmur yağmak…
Güneşin batışından sonra, kararan gökyüzüne baktığımda evrende minik bir nokta olan dünyanın küçüklüğünü algılıyorum.
Evren büyüdükçe dertler küçülüyor sanki.
Anlamını yitiriyor tüm sıkıntılar.
Sıkıntılarım büyümek isterlerse, onları yok etmek için oluştukları alanı sonsuza uzatmak istiyorum.
Ve Olbers Paradoksunu Düşünüyorum:
Eğer evren sonsuzsa ve eşit biçimde dağılmış sonsuz sayıda yıldız içeriyorsa, baktığımız her yerde bir yıldız bulunmalı ve gökyüzü geceleyin gündüz gibi aydınlık olmalı.
Oysa kara bir gökyüzünden başka bir şey yok.
Belki de en uzaktaki yıldızların ışığının bize ulaşmasını bekliyor gökyüzümüz aydınlanmak için.
Ülkemizin, dünyanın beklediği gibi…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
2 Cevaplar Kime:“Bekliyorum…”
içimde bir yerlere dokunuyor kelimeler. etmeyin !
******************************
Aniden oldu. Elimden kaçtılar.
Bekliyorum…
********************
Yaşasın bekleyen biri çıktı. Ben artık beklemeyebilirim.