İçimizdeki Kahraman (1986) / Carol S. Pearson

“Kitap, yaşamınızı mitolojik bir öykü ya da serüven olarak görürseniz şu andakinden çok daha fazla kendiniz olabileceğinizi göstermeye çalışır. Pearson kitabını insan ruhu için bir kılavuz olarak tanımlar. Bu kitap kahramanlığı kendi dışlarında bir şey olarak görmeye devam ettikleri sürece kişisel ve toplumsal sorunların çözümlenemeyeceği inancından çıkmıştır.

İçimizdeki Kahraman bilimsel bir tez değildir ama kolay anlaşılır olması sayesinde Jung’cu arketipsel psikolojinin geniş kitlelerce anlaşılmasını sağladı. Pearson, Jung’un yanı sıra Kahramanın Serüveni fikrini yayan mitoloji uzmanı Joseph Campbell’a ve James Hillaman’a çok şey borçlu olduğunu itiraf eder.

Carl Jung insan ruhunun zaman içinde açığa çıkan güdülerini, arketiplerini tanımlamanın öncüsüdür. Örneğin, yaşamınızı özgeci olarak sürdürdüğümüzün farkına varırsak belki de düşünce ve davranışlarımızda daha savaşçı olmamız gerekebilir. Arketipler kötüden iyiye ilerlemek değildir, onların her biri koşullara bağlı olarak öne çıkan ya da yaşamımızın farklı dönemlerinde geliştirmemiz gereken bir yanımızı temsil eder.

Arketiplerin Özeti:

Arketip                 Görev                                         Motto

Yetim                    Zorluklarla başa çık                Hayat acı çekmektir.

Gezgin                  Kendini bul                               Hayat bir serüvendir.

Savaşçı                 Değerini kanıtla                       Hayat bir savaştır.

Özgeci                  Fedakarlık göster                     Daha yüksek iyiye adanmışlık.

Masum                 Mutluluğa ulaş                         Hayat mutluluktur.

Sihirbaz                Hayatını dönüştür                   İstediğin hayatı yaratmak.”

**************************************************************************

“Her arketipin kendine göre bir dünya görüşü ve buna bağlı olarak yaşamına anlam katan hedefleri ve teorileri vardır. Yetimler güvende olmak ister ve istismara uğramaktan ve terk edilmekten korkarlar. Şehitler iyi insan olmak ister ve dünyayı iyi (koruyuculuk ve sorumluluk) ile kötü (bencillik, sömürü) arasında bir çelişki olarak görürler: Gezginler bağımsızlık ister ve kurallara uymaktan korkarlar. Savaşçılar güçlü olmaya, dünyada bir iz bırakmaya, yetersiz ve edilgin kalmamaya uğraşırlar. Sihirbazlar içlerindeki irfana sadık kalmayı ve evrenin enerjileri ile dengede kalmayı hedeflerler. Buna karşılık gerçek olmayan, yüzeysel nesnelerden kaçınmaya çalışırlar.”

“İnsanlar savaşçı olmaktan çıkıp sihirbazlığa yönelince paradigma değişir: Gerçeğe bakış açıları farklılaşır. Dünyanın sandıkları gibi tehlikeler, acılar ve yalnızlıklarla dolu olmadığını, bunun yalnızca yaşam serüvenlerinin gelişim dönemindeki kendi bakış açılarından kaynaklandığını anlarlar.”

“Her birimiz belli bir kalıba ya da arketipe göre düşünür ve davranırız. Bunların gücünü fark edin ve bunları kendi avantajınıza olacak şekilde kullanın.”