Bir örümcek türü var. Garip bir biçimde çiftleşiyorlar, çiftleşirken erkek vücudunu dişinin başının önüne doğru eğiyor. Çiftleşmeye başladıklarında, ikisinin bedeni bütünleştiğinde, dişi örümcek de erkeği yemeğe başlıyor. Erkek dişiyi döllerken, dişi erkeği yiyor. Çiftleşme bittiğinde erkek de kelimenin gerçek anlamıyla bitiyor, dişi onu yemiş oluyor. İki örümcek çiftleşmeye başlarken,...

Zamanın akıp akmadığı veya hangi yönde aktığı da aynı şekilde fiziğin en tartışmalı konulardandır. Uzay-zaman da olan her gelişmenin içindedir. Sebep-sonuç ilişkisi zaman akış oku ile ilgili olup, tersine zaman oku da teorik olarak mümkündür. Zaman, ışık hızı ile de dolaysız ilişki içinde olup, maddenin ışık hızına yaklaşması durumunda zamanının yavaş akması, ışık hızında durması ve ışık...

Her şey bir kurgu… Biz, yeryüzü yaşayanları, evrenin içerisinde insan aklının ötesinde bir sistemle oluşturulmuş olaylar manzumesinin oyuncularıyız sadece. Doğuşumuza karar veremiyor oluşumuz, çok önemli bir mesaj bence. Hiç bir canlı doğuşuna karar veremiyor. Yeryüzünde, var oluşuna karar verebilecek bir mekanizma olmaması gerektiği düşüncesi ise tamamen insan olmamızdan ve dünyayı tek boyutlu...

Çoşkumun, çevremde olup biten olaylar tarafından soğurulduğunu hissediyorum… Beni saran güruh tarafından yaratılan belirsizlik ve duyarsızlık denizinin girdabında dönmeye başladım. İçimde uyuklayan enerjiyi tetikleyecek bir mekanizma gerek. Bir kıvılcım… Bir titreme… Motive olmalıyım hemen. Planlarım olmalı. Planlar bizi hedefe götürecek yol haritalarıdır. Önce açık ve kesin bir hedef...

Kum saati ters döndü… Ruhum, benliğimin hapisanesinden kaçmak için kaşıkla kazdığı tünelin son parçasını eşeliyor şu an… Her bir kum tanesi, bu çabayı dehşetle seyrediyor… Son kum tanesi de yer çekimine mağlup olduğunda, ruhum özgürleşememişse yapacağım hiç bir şey kalmamış demektir. Fakat bu mücadele başarı ile tamamlandığında; ruhumun kaçışına tanık olanlar, hayatımızı...

Bu gün en büyük düşmanımı gördüm aynada. Gözlerimi kısıp baktığımda aynı hareketi yaptı bana. Ürkek bir tavırla seyrettim onu. Her hücresiyle beni izliyordu. Donuk bakışlarla süzdük birbirimizi. Yansımalarımızın ahengiyle adeta büyülendik. Sıradanlığımızın hapishanesinden kaçarken küçük bir gülümseme yayıldı yüzümüzde. Düşmanı bu kadar yakından görmenin yarattığı korku, yerini onu...

Dışarı çıkarken bir maske taktım, Eve döndüm baktım maskem düşmüş. Ertesi gün bir maske taktım, Eve döndüm baktım maskem yüzümmüş.

“Gençlik yaşamın içindeki bir süreç değildir, zihnin bir durumudur. İnsanlar sadece fikirlerini terk ederek ve gençlik bilincini tüketerek yaşlanırlar. Seneler cildi kırıştırır, ancak hevesten vaz geçmek ruhun kırışmasına neden olur… Şüpheleriniz korkularınız ve umutsuzluklarınız kadar yaşlanırsınız. Genç kalmanızın yolu inançınızı genç tutmaktır. Kişisel güveninizi genç tutun....

“İnsanoğlunun en fazla ıstırap çektiği derin kişisel yenilgisi, kişinin aslında yapabilecekleriyle, sadece yaptıkları arasındaki farktan kaynaklanır.” İşte bu sözlerle, beynimi bulunduğu kaptan çıkarttı ve defalarca onu tokatladıktan sonra yerine koydu Ashley Montagu ve ben beynimin eskisi gibi çalışabileceğinden şüpheliyim. Fakat “Bu dünyada istediklerini elde edenler, ayağa kalkıp...

Beynimin mağaralarına, büyük bir özenle damıttığım bilgilerimi kuluçkaya yatırmıştım. Günyüzüne çıkmak için uygun yer ve zamanı beklerlerken kabuklarını zorlamaya ve çatlatmaya başladılar. Artık onların doğuşuna engel olmak neredeyse imkansız. Ortaya çıktıklarında hepsi de ruhumun özgürlük savaşçıları olacaklar. Bulundukları mağaralardan çıkıp tüm beynime yayılacaklar. Beni mutsuz eden,...

Düzenli zaman aralıklarıyla beynimizi, biriken tortu ve kirlerden arındırmamız gerektiği düşüncesindeyim. Aksi takdirde bir çok kişinin yaşadığı gibi “beyin kireçlenmesi” problemiyle karşı karşıya kalmamız kaçınılmaz olacaktır. Peki nasıl yapacağız bu işlemi? Yoga, ayurveda, NLP, meditasyon gibi çarelere mi başvuracağız? Evet, bunların hepsi de birer seçenek fakat ben en basitini önermek...

Yüksek dağlarla çevrili bir kartal yuvasındayım. Uzun bir süre dağları yakından inceleme fırsatı buldum burada. Her dağın kendine has bir karakteri olduğunu keşfettim. Kimi uysal yuvarlak hatlı, kimi hırçın sivri kayalı, kimi soğuk buzullarla kaplı… Dağcıların neden zirveye ulaşmak için hayatlarını riske attıkları ancak burada kavranabilir. Tüm zirveler, büyülü bir davetle kendine aşık ediyor...

Her sabah karnımda tuhaf bir hisle uyanıyor ve olduğum kişiyle paralellik sergilemeyen bir işte  yeteneklerimi ziyan ettiğime dair karmaşık bir duyguya kapılıyorum. Her sabaha kendime bir adım daha yaklaşırken, kendimden uzaklaştığımı görüyorum. Her sabah aynadaki aksime baktığımda zoraki bir gülümseme ile yılların yüzüme çizdiği acıklı resmi seyrediyorum. Evet her sabah yanlış yer, yanlış zaman,...

Bugün elektro sazın bir silah olabileceğini öğrenmiş bulunuyorum… Öğle arası bahçede çay içerken aynı notaların iğrenç tokatlarıyla beynim sarsıldı. Vın vını vını vın. Vın vını vını vın…. Hep aynı nakarat istirahat süresince yaklaşık 35 desibel şiddetle beynime tecavüz etti. İnsanın yaşma sevincini törpüleyen bu gürültünün, belli bir süre sonra insanı düşünemez bir et ve kemik...

“İnsana maskesini çıkarmasını öğütlemiyorum çünkü bu maskenin ardında yüz yok, ondan istenebilecek şey, durumundaki yapaylığın bilincine varması ve bunu itiraf etmesidir. Yapaylığa mahkumsam… Eğer kendim olmama hiç izin verilmediyse…” Gombrowicz

Yavaş olsa da nihayet bir internet bağlantısı bulmayı başardım. Çölde susuzluk çeken bir insanın vaha bulması gibi. İnternete erişmek için klavye üzerinde gezinen parmaklarımın “enter” tuşuna bastığı anda, tüm benliğimin ethernet paketine dönüşüp ışık hızıyla  yönlendiriciler arasında gezinmesini diledim. Yok olmak pahasına istedim bunu. Bir daha geri dönmemek pahasına. Bir insan neden...

Uzaklara gidiyorum bu gün… Yüksek dağların olduğu yere… Güneşin doğduğu yere… Haritanın bittiği yere… Birazdan çıkacağım. Gittiğim yerde internet olup olmadığını bilmiyorum. Varsa ve fırsat bulursam görüşürüz. Yoksa üç ay sonra döneceğim. ( En azından denicem. ehi.) Bazılarının rahat uyuyabilmesi için bazılarının uykusuz kalması gerekiyor. Bu kuralı ufak yaştan beri bilirim....

Karadeniz fıkrası : Temel ile Dursun Amerika’da itfaiye teşkilatına girerler, yangın ihbarı alınır. Çok katlı bir binada yangın çıkmıştır.İtfaiyeci merdiveni çalışmaz … Temel yukarı çıkar. Dursun aşağıda kalır. Temel aşağıda bekleyen Dursun’un kucağına çocukları atmaya başlar. Temel atar, Dursun tutar, kaldırıma koyar. Bir çocuk, iki cocuk, üç cocuk, derken beşinci, zenci çocuktur...

Yeryüzünde yaşayabilmek için dizayn edilmiş ilkel bir vücudumuz var. Organizmamız, yer çekimi, rüzgar, sürtünme gibi şartlara dayanabilecek bir yapıda olmak zorunda. Sanırım bu yapıyı dünyamız şekillendirdi. Bu gezegene ait organizmamız buradan olmayan bir şey ihtiva ediyor diye düşünüyorum. En değerli hazinemizi en kalın kemiğimizle sarmalamışız. Seçim şansı olmayan beynimiz zorunlu bir ikamet...

Çınar ağacının üzerine konan kelebeğin, çınar ağacını cansız devasa bir madde olarak algılaması normal kabul edilebilir … İki günlük ömrü olan kelebek için asırlık çınar ağacı, sadece katı bir cisimdir. Biz dünyalılar da dünyayı cansız zannederek üzerinde yaşamıyor muyuz? Milyonlarca yıllık ömrüyle bizi barındıran dünya, bizler için sadece yerküre olarak algılanan bir madde değil...

Sayıların mikroişlemcilerle dansı bu. 0 ve 1’lerin bilgisayarla sevişmesinden bahsediyorum. Sadece bizim anlayabileceğimiz bir boyuta indirgenmiş monitör görüntüsü değil anlatmak istediğim. Monitörün arkasını görmek, bu eşsiz dansı, aralarındaki aşkı duyumsamak, beynini tokatlayacak… Bakma gör…Görme hisset…İçine gir. Dijitalize ol… Sayı ol, duyuyor musun beni?

Tatil bitti… Yarın mesaiye başlıyacağım… Sabah erkenden kalkıp çizgi roman kahramanlarının arasındaki yerimi alacağım. Kim bilir, ne saçma, ne ucube, ne garip senaryolar beni bekliyor şu an… Çalıştığım ortamda bir an bana bakıp; “gülümse be adam hepsi bir kamera şakasıydı !” deseler vallahi inanırım… Aslında arada bir sorarım mesai arkadaşlarıma ; ” Şaka bu değil...

Onu ilk gördüğümde gözlerimi ondan alamadım… “Ne kadar da büyük !”, dedim içimden, Yerde parlayan bir güneş sanki… Ağırbaşlı ve suskun… Uzun bir süre birbirimize öylece baktık… Kıyısına oturdum ve ruhumun tüm tortusunu döktüm ona. O sadece dinledi… Ruhum konuşurken, üzerindeki yüzlerce küçük dalgacık tüm cömertliği ile bana beyaz ışıltılarını hediye...

* Doğru bildiklerini anlat, ama akıl vermeye kalkma, anlatılanları iyi dinle, ama hepsini doğru sanma. Sessiz kalmak, bir şey bilmediğin anlamına gelmez, çok konuşmakta çok şey bildiğini göstermez. Herkesi kendine eşit gör, her kim olursa olsun bir insanı küçümsemek akılsızlık, çok büyük görmekte korkaklıktır. Cesaret akıldan gelirse cesarettir, bilgisizlikten gelirse cehalettir. * Su gibi olmalıyız. Her...

Amigdala insanlarda limbik halkanın altında, beyin sapının üzerinde bulunan ve birbirleri ile bağlantılı yapılardan oluşan badem şeklinde bir kütledir. Sağ ve sol olmak üzere iki lobtan oluşmuştur. Evrimsel yakın akrabamız olan maymunlara oranla daha büyük bir amigdalaya sahibiz. Amigdalanın beynimizdeki ana fonksiyonunu keşfeden ve bu güne kadar üzerinde bir çok deney yapmış Nörolog Joseph LeDoux bize bu konuda...