Şu anki ruh halimi algılamak istiyorsanız indirip seyrediniz…   Ruh Halim   Ruh...

“Eğer ormanda bir ağaç devrilirse ve kimse devrildiğini duymazsa, ağacın devrilmesi gerçekten bir ses çıkartmış mıdır?” Başka bir ruh, etkilediğimiz ve etkilendiğimiz bir ruh olmadığı zaman bir parçamız eksilmez mi? Etrafımızdaki başka iyi niyetli insanların varlığının sağladığı denetim ve meydan okuma olmadan daha az insan hissetmez miyiz? İnsan olmak ne zor…

Birden fazla düğüm noktası üzerinden iletişim kuran ağların herhangi birinde çökme yaşansa dahi, iletişimin devam edeceği bir sistem dizayn etmek için, ABD Ordusu tarafından geliştirilen ARPANET kısa bir süre içerisinde internetin doğuşuna sebep olmuştur. Peki internetin sahibi ve yönetici var mı acaba? Aslında bu sorunun cevabı, internetin yumuşak karnında yatıyor. Internetin iki tane zayıf direnek noktası...

Medyanın en acımasız silahı: televizyonlar. Yapılan sayısız araştırma sonucunda, tipik bir programa odaklanarak televizyon ekranının karşısında 30 dakika geçirdikten sonra, izleyicinin beyninin nitelik olarak hipnoza çok benzeyen bir hale geldiği kanıtlanmıştır. Zengin fakir, herkesin evinde mutlaka en az bir televizyon var. Hipnoz makinesi haline gelmiş bu tehlikeli aygıtlar, kitleleri toplu halde uyuştururken,...

Üniversitede öğretim üyesi olan bir profesör bazı öğrencileriyle evinde sohbet ederken öğrencilerden birisi “Hocam dünyada neden insanlık tarihinden bu yana savaşlar oluyor? Niçin barış içerisinde yaşayamıyoruz?” diye sorar. Hoca gülümseyerek “Çok zor bir soru sordun, istersen bunun cevabını çay içerken konuşalım.”  diyerek mutfağa gider. Döndüğünde elindeki tepside çay bardakları vardır. Servisi...

Son zamanlarda o kadar çok olay oluyor ki ister istemez daha fazla bakıyorum gazetelere. Çok dışından bakınca daha bir farklı görünüyor sanki haberler. Daha ürkütücü, daha zalim. İçerisindeyken bir parçası olduğun dünya, dışarıdan bakıldığında o kadar berrak görülüyor ki. İster istemez insanın aklına Fuzuli’nin sözü geliyor:  “Ol mahiler ki derya içredir deryayı bilmezler.” Belki de...

Her şeyimi aldılar. Geçmişimi, geleceğimi… Tek bir şeyi almayı başaramadılar: Kelimelerimi… Yaşadığım sürece bende olacaklar ve hep bir şeyler anlatacaklar. Hala yaşıyorum. Senaryosu tanrısal bir güç tarafından yazılmış oyunun kimliği belirsiz bir oyuncusu gibiyim. Yabancılaşmanın tanımlanabilir bir sınırı varsa eğer çoktan aşıldı. Aslında tüm sınırlar aşıldı. Yalnızlığın, saf ve...

İlkokul öğretmenimi hatırladım şimdi. Tırnaklarını kulağımın kıkırdak dokusunun içinden birbirine değdirmekten hoşlanırdı en çok. Ürkek bir güvercin gibi ben ona bakarken, labada yaprağı gibi uzun ince eli, o beş parçalı narin organı, ense köküme iniverirdi.(ehi) Derste örgü örmesine bayılırdım. En sakin anlarıydı bir ters bir düz örgüsüne daldığı anlar. Baş  parmağımın etrafını sardığı...

Evde canım sıkılıyordu. Hava almak için balkona çıktım. Balkon korkuluklarından tutarak çevreme bakındım. O sırada gagasıyla ceviz kırmaya çalışan bir karga gördüm ve onu dikkatle izlemeye başladım. Karga birkaç defa gagasıyla cevize vurdu fakat ceviz oralı olmadı. Acaba ne yapacak diye merakla seyrederken; karga cevizi gagasıyla kavrayıp uçtu ve elektrik direğinin üzerine kadar yükseldikten sonra cevizi yere...

Yeryüzü şartlarıyla şekillenmiş bir bedenimiz var. Organik varlığımız, yer çekimi, sürtünme, rüzgar, ısı gibi fiziksel etkileşimlere uyum içerisinde olmak durumunda. Saniyede 120’ye yakın kelime düşünebilen beyin, Dünya’ya uyumlanmış ağız, gırtlak ve dil yapısı sebebiyle bunlardan sadece bir kaç tanesini seslendirebiliyor. Fizik kanunlarının cenderesine hapsolmuş dünyevi vücudumuzun varlık sebebinin,...

Maya kehaneti söyle der: “Yükselin, hepiniz yükselin, hiç kimse arkada kalmayacak şekilde yükselin, hep beraber bir kez daha geldiğimiz yeri, özümüzü göreceğiz.” Diğer yandan Maya kehanetlerine göre; Maya takviminin bittiği 21 Aralık 2012 günü, içinde yaşadığımız çağ sona erecek ve yeni bir çağ başlayacak. Ve bu çağ kıyametle (Apocalypse) gelecek. İşin ilginç yanının kıyamet anlamında kullanılan...

Televizyonu kapatıp bilgisayarı açtınız. İnternette gezinmeye başladınız. Sosyal paylaşım sitelerine girip yazıların altındaki beğen butonlarına tıklarken gaza gelip siz de bir şeyler paylaştınız. Daha sonra içinizdeki yoğun duyguları 140 karakterin içine sıkıştırıp internetin bilgi çöplüğüne fırlattınız. Çayınızı yudumlarken fonda müzik çalıyor ve zaman genişleyip daralıyordu. Bir ara durup...

Suyun aklı kusursuzdur. Çünkü tabiatla aynı akla sahiptir. Onlarca mühendisi bir araya getirsen, engebeli bir yerde iki nokta arasındaki en kısa mesafeyi bulmakta aciz kalacaktır. Oysa bir kova suyu aynı araziye döktüğünde, dikkatlice izlersen suyun o muhteşem aklının büyüsüne kapılırsın. İnsanoğlu aklını kusursuzlaştırmak istiyorsa; işte suyun bu aklını idrak etmelidir. Tabiata hükmetmeye değil de, onunla...

Mekanizmalar ve organizmalar arasındaki farkı düşünüyorum. Karmaşıklık açısından baktığımızda tek hücreli bir amip, Cray süper bilgisayarından, uzaya fırlatılan roketlere kadar şimdiye  kadar tasarlanmış bütün makinalardan daha karmaşıktır. İnsanın makinaları kullanma ve tanıma becerisi kendisini keşfetme becerisinden daha ön planda sanırım. Her geçen gün makinalara biraz daha bağımlı hale...

Dün yine uykumun gelmek istemediği geç saatlerde siteme yeni bir wordpress plugin’i ve bir zeka testi uygulaması ekledim. Plugin’i ekledikten sonra Java Script Kütüphanesinin yol açtığı sinir bozucu bir hata mesajıyla karşılaştım. Aslında sitemi ziyaret edenler için eklediğim zeka testi benim için aniden bir psikomotor testine dönüşmüştü. ( İtiraf ediyorum şu anda içeriğini hatırlamadığım bazı...

Zamanda ileri sıçramak istiyorum. Günsüz bir zamana. Tarihsiz bir ana. Delice istiyorum bunu. Zihnimin mengenesine sıkıştırıp, alabildiğince burkmak zamanı. Geleceği gömmek geçmişe, sonra da hepsini içime…

Arzularımız sırtımızda taşıdığımız küfe gibi. Nasıl da tıkıyoruz içine elde etmek istediklerimizi. Üstelik altta elde edemediklerimiz varken.

Sanırım çaresizlikle, idrak etmişliğin tehlikeli karışımı şu an damarlarımda dolaşan. Fakat hayat bir şekilde devam ediyor… Hala nefes alıp verebiliyorum. Son zamanlarda kendimi okumaya verdim. Birbirinden alakasız konulardaki kitaplara saldırıp, onların içinde kaybolup, saklanmak istiyorum sanki. Ama bir şekilde bittiğinde kitap, beni dışarı fırlatıyor. Bir balığın sudan karaya fırlaması...

Yenilgi denemiş olmanın kanıtıdır. Denemek, cesaret ve irade ister. Hele bu insanın kendini tanıma konusundaysa bedeli yalnızlık olur. Ve yenilgi yalnızlık olduğunda zafer olur. Erdemin damıtıldığı sıcak bir kazandır yalnızlık. İnsanlar yalnız doğarlar. Büyürlerken, kendilerine enjekte edilen sosyalleşme afyonu yüzünden yalnız olmadıkları yanılsamasıyla mezara kadar giderler. Yalnızlığın gerçek...

Bu gün, tüm hislerim zincirlerinden boşalıp üzerime çullandılar. Nefes alamadım. Kalemimi acıma batırıp yazarsam azalır sandım. Belki onu yazarak tüketebilirdim. Oysa yazmaya başladığımda, aklımın kapakları açıldı ve gürül gürül çağladı acı. Ben yazdıkça ızdırabım kara bir boşluk oldu. Kara boşluk, baktı gözlerime. Ve aktı ta derinlerime… O aktıkça boşaldı içim. Gözlerimi...

Bu gün PC net dergisinin nisan sayısını okumadan önce geçen ay aldığım ve bir türlü okuyamadığım mart sayısını elime aldım ve okumaya başladım. Derginin Piri Reis’in Seyir Defteri bölümünü okurken pötürdeyiverdim. ( Tam hatırlamıyorum ama iniltiye benzer garip sesler çıkartım ve titredim sanırım ehi. ) Zira biz nisan ayına gelmiştik ve 12 yıldır baskıda olan ve aylık binlerce basılan PC net...

Sanki bir el ağzımdan içeri girip, içimi dışıma çıkarmış gibi hissediyorum şu an. Tecrit olmalıyım ben… Gün yüzü görmeden bir odada hapis kalmalıyım… Yalnız başıma sessiz iniltilerle delirmeliyim… Belki delirmeyi başardığımda, aklıma üşüşen ve aç kemirgenler gibi ruhumla beslenen düşünceleri hissetmem...

Kurbağayı öpmeden prens olamayışı ne feci! Prensine kavuşmak için eninde sonunda en az bir kurbağa öpmek zorunda kalıyor zavallı kadınlar.