İnsanlık Durumu (1958) / Hannah Arendt

“Arendt, Nazi subayı Adolf Eichmann’ın Kudüs’te gerçekleştirilen duruşmasını konu alan çalışması Kötülüğün Sıradanlığı: Eichmann Kudüs’te adlı eseriyle şöhrete kavuşmuştur. İnsanlık Durumu kitabı ise bir siyaset felsefesi örneği olarak okunabileceği gibi, insan potansiyeline dair oldukça ilham verici bir teori sunmaktadır.”

“Arendt’e göre doğa esas itibarıyla döngüseldir; fani varlıklar kaçınılmaz sonu fısıldayan ebedi, acımasız bir yaşam ve ölüm sürecidir. Bununla birlikte, insanlara bu döngüsellikten çıkmak için eylemde bulunma yeteneği bahşedilmiştir. Özgür eylem, yeni olan bir şeyi başlatarak acımasız ölümlülük yasasına müdahale etmektedir.”

“Yeni olan her şey he zaman, pratik gündelik hedeflerin amaçlarıyla kesinlik arz eden istatistiki yasalara ve olasılıklara hayret verici bir tuhaflık olarak görülür; bu yüzden yeni, daima bir mucize kisvesinde ortaya çıkar. İnsanın eylemde bulunabilir olması ve ondan beklenmedik olanın beklenilebilir olması, sonsuz olasılıklardan birini gerçekleştirebileceği anlamına gelir. Böyle bir şeyi mümkün kılan her insanın benzersiz olmasıdır, hatta her doğumla benzeriz bir dünyaya gelir. Arendt bu bireysel imkânın reddinin faşist rejimlerin esasını oluşturduğunu ve bu rejimleri bu denli nefret uyandırıcı yapanın da bu ret olduğunu iddia eder.”

“Arendt, insanı hayvandan ayıran özelliğin söz verme ve verdiği sözü yerine getirme becerisi olduğu konusunda Nietzsche’yle hemfikirdir. Temel güvensizliğimiz, özgürlüğe giden yolda ödediğimiz bedeldir fakat verdiğimiz sözleri yerine getirmek için toplumsal gelenekten hukuki sözleşmelere kadar uzanan yöntemler de geliştirmişizdir. Bağışlama ve sözünde durma eylemleri insanları arındırır ve bizi bir başka düzeye taşır.”

“Bir zaman sonra bir insanın kim olduğunun ortaya çıkması kaçınılmazdır. Bu yüzden insanlar sadece duygusal ya da fiziksel destek uğruna değil, diğer insanların karakterlerini su yüzüne çıkardıklarını görmenin saf hazzı için de birlikte yaşarlar. Bir eylemle ilgili olarak eylemin kendisi değil, onu icra eden fail en çok ilgimizi çeker. Bir insanın, ihtişamlı diyeceğimiz en yüksek aydınlanması budur.”

“Kendimizi insani dünyaya söz ve davranışla dâhil ederiz ve bu dâhil olma ikinci bir doğuş gibidir; orijinal fiziki görünüşümüzün çıplak gerçeğini olumlar ve üstleniriz. Bu dâhil oluş bu dünyaya doğarak yaptığımız ve kendi inisiyatifimizle herhangi bir şeye karşılık vererek yaptığımız başlangıçtan kaynaklanır.”

“Ölümlülerin görevi ve potansiyel olarak sahip oldukları büyüklükleri var olmalarını hak ettirecek, bu sonsuzluk içinde bir nebze kendilerini evlerinde gibi hissedecekleri bir şeyler, işler, eylemler, sözler, ortaya koyabilme yeteneklerinde yatar.”

“Beklenmedik olanı yapmak insanın doğasında vardır ve her doğum, dünyayı değiştirmeye dair bir imkânı beraberinde taşır.”