Kımıltılarını zaptetmek zor olsa da, zihni denetlemek iyidir; evcilleştirilmiş zihin mutluluk getirir.
Ne başkalarının yanılgıları, ne hataları, suçları, unutkanlıkları… bilgenin tek ilgisi kendi noksanlıkları olmalı.
Bir ahmak bir bilgeyle ömür boyu dostluk etse, gene de bilgelik gerçeğini anlayamaz; kaşık çorbanın tadını alamaz ya, işte öyle…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Yaratıcı Dehanın Sırları / Michael MICHALKO
Trenlerin tekerleklerine hiç baktınız mı? Flanşlıdırlar, yani kayarak raydan çıkmalarını önleyecek k...
Trenlerin tekerleklerine hiç baktınız mı? Flanşlıdırlar, yani kayarak raydan çıkmalarını önleyecek k...
Tanrılar Okulu Düş Öğretisi - III / Stefano Elio D’Anna
Kendini yenmek kadar kutsal bir savaş; kendi sınırlarını aşmak kadar büyük bir zafer yoktur. Bütünlü...
Kendini yenmek kadar kutsal bir savaş; kendi sınırlarını aşmak kadar büyük bir zafer yoktur. Bütünlü...
Dilin Büyüsü
Dil İllüzyonları / Robert Dilts
Dil İllüzyonları / Robert Dilts
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
15 Cevaplar Kime:“Dhammapada ( Gerçeğin Yolu) Buda Dedi ki… / A.Cengiz BÜKER”
Daha bu cümlelerin üzerine söz var mıdır?
herşeyi anlatmış bence
*************************
Az cümleyle çok şey anlatabilmek kadar az cümleden çok şey anlayabilmek de güzel.
Ahmak; ahmak olarak kalmak istiyorsa bilge ne yapsın?Üstteki budanın yüzünde ampuller yanıyor gibi olmuş.Gözler de süper yani!!!
*************************
İnsanın üçüncü gözü açıldığında böyle oluyor sanırım…
KÖPRÜ
Tartışmaya açık olmayan, doğruluğu önceden kabul edilen inançlar dizini; dogmalar dogmalar dogmalar….
Uçurumlar, dağlar, tarlalar, yemişler ve her şey. Çok kalabalık olacasınız. Ya da anlattıklarınızı hiç kimse dinlemeyecek ve olmayacak hiç bir şey. Yer sağır gök sağır…
Birgün onlarsız kalmayı istediğinizde, zihninizi haps eden bu demir parmaklıkları söküp attığınızda, bilincinizin kör kapıları açılacaktır. Uçurumlar üzre fırtınalara karşı kurulmuş eski bir ahşap köprüden, korka korka, emekleye emekleye, ağlaya ağlaya, yeni bir dünyaya ayak basacaksınız bigeliğin dünyasına…
Yıldızlar yağacak üzerinize, sonsuzluk denizinde yüzüp, yok ırmağın kıyısında yürüyüşlere çıkacaksınız. Sessiz patlayacak volkanlar, depremler salıncağınız olacak. Yelkeninizi açtığınızda sadece sizin esecek rüzgar ve sayılamayacak kadar çok olacak adalar. Gülüşlerin, acıların, sevgilerin ve hazların üzerine basarak ilerleyeceksiniz, devinerek birbirlerine dönüştüklerini göreceksiniz hayretle. Anlattıklarınızı herkez dinleyecek
Korkarak o köprüye koşa koşa geri döndüğünüzde yerinde olmayacak o artık. Karşı kıyı gözden uzaklaşmış olacak. Bir vapurun güvertesindeki insanlar gibi birikmiş olacak kıyıdakiler. Bağırarak anlatacaksınız gördüklerinizi “ne diyor ne diyor?” diye konuşacaklar kendi aralarında bir kaçı fark edecek söylediklerinizi ve gözleri büyeyecek fakat siz göremeyeceksiniz…
Fark edeceksinizki sonsuz ve geri dönüşsüz bir yolculuk bu. Gidecek hiç bir yer yok. ITHAKA YOK! Karşınızda sadece YOL ve KÖPRÜ var!…
**********************************
Zihnimizi hapseden demir parmaklıkları yok edebilirsek eğer; bilincimiz köprü, aklımız ise yol olacaktır.
Ancak bilgeliğin dünyasına giden yol çok uzun…
O zaman teşbihte hata olmaz gerçeğine sarılıp düşündüm… Yazılanları “çorba” olarak kabul edersem, “kaşık” yorumcular olabilir mi??
***************************
Aklıma matrix filminden bir replik geldi sen böyle yazınca:
“Aslında kaşık yok.”
Sanırım olaya filmdeki replikler çerçevesinden bakmak bi miktar rahatlama sağlayacaktır.
Bakış açısı : çorba da kaşığı tutamaz..bilgelik de sınırlı sonuçta.. her şey sınırlı .. sonsuzluğuda beynimiz algılayamıyor zaten..
*****************
Oh ne güzel. Huzur bu.
Şimdi sonsuzluğu düşüncem biraz.
Böyle durumlarda hep ahmağa acıyasım geliyor,
boşa gecirmiş olduğu zamandan dolayı…
*********************
Acıma.
Ahmak mutlu.
Ahmak durumun farkında bile değil…
Zihin nasıl evcilleştirilebilir ki, sen biliyor musun? Benimki bana pek rahat huzur vermiyor da…
****************************
Önce kırbaçla onu.
Omuzlarından tut ve silkele.
İyice bir giriş.
Yorulunca bırak.
İkiniz de evcilleşirsiniz bu şekilde… ehi.
sen bir korkaksın!
*********************
Keşke… O zaman kaçması daha kolay olurdu. ( Bu arada yorumunu ilk okuduğumda kahkaha attığımı itiraf ediyorum. )
Ne acı ahmak durumunun farkında değil…
Ne acı kaşık yok ve aslında hiçbişey yok…
Ne acı durum sadece algılamalardan ibaret…
Ne acı her düşüncenin bir frekansı var ve eğer yanlış frekans yayarsan hapı yuttun…üstelik bile bile lades…
***********************
Belki de ahmağın durumun farkında olmaması ona bahşedilmiş bir lütuftur.
Bence ahmak olmanın iyi tarafı, onu mutsuz edecek şeylerin farkına varamaması.
Ahmağın mutluluğu mu yoksa akıllının acısı mı?
Bu tercihi sadece akıllı insanlar doğru yapabilir…
Yazılara post göndermeleriyle yorum yapmaktan pek hoşlanmam ama, ahmak ve bilge ilişkisine girince, dayanamadım, yazdıklarımı tekrar okudum, işte burada da eski blogumdan bir link.
http://theultimatehero.blogspot.com/2007/06/ahmak-ve-bilge-arsivoxy.html
******************************
İyi oldu, bu sayede eski blogunu görme imkana sahip oldum.
Bilge olmak bilgelik ister ,kendinde ara sor uygulamadıkça lak lakdan öteye geçmiyor kimsede sana inanmıyor .Başlıyosun sonra çevrendekileri kurcalamaya sende bu var ,şu var.
Yüreklere dokunmak güzel, inandırıcı olmak için önce kendini arındırmak gerek.
********************************
Sanırım yazdıkların kaşığın çorbanın tadını alamamasının sebebini açıklıyor.
“bilgenin tek ilgisi kendi noksanlıkları olmalı”
kabul etmekle başlar her şey zannımca.
ah bilgeyle ahmak o kadar kardeş ki…
içindeki bilge durumu kavrayıp, kendi eksiklerine dönerken; içindeki çocuk ise “niye olmadı, niye olmadı?!” diye tepinip durur
bazen kendi bilgeliğini anlamayan ahmak olabilir miyiz?
çorba mı oldu?
olsun.
insanın içini ısıtır
İçimizdeki çocuğun bilgeliği anlamaya ihtiyacı yoktur, yeter ki bilgelikle dans etsin. O zaman hayat daha yaşanılır olacaktır bence.
Tüm sistemlerin gelişimini sağlayan şey geribeslemedir. Geribeslemesi olmayan bir sistem çöker.