Memleketimden İnsan Manzaraları:
Nazım Hikmet, Memleketimden İnsan Manzaraları’nı 1939’da İstanbul’da yazmaya başlamıştır.
İkinci Meşrutiyet’ten II. Dünya Savaşı sonrasına kadar çok geniş bir zaman diliminin öyküsünü (1908-1945) bu kitapta destanlaştırmıştır. Düzyazı, şiir, senaryo tekniklerinin iç içe kullanıldığı Memleketimden İnsan Manzaraları, şiir, roman, öykü, oyun, senaryo, destan olmayan ve hepsini içeren yeni bir türün habercisi olmuştur.
Beş cilt halinde yayımlanan ve yaklaşık 20,000 mısra olan bu yapıt, Nazım Hikmet şiirinin doruğunu oluşturmaktadır.
Nazım Hikmet yapıtıyla ilgili ön tasarısını şöyle açıklamaktadır :
1.İstiyorum ki okuyucu 12,000 mısraı bitirdikten sonra vıcık vıcık insan kaynaşan bir mahşerden geçmiş olsun,
2.İstiyorum ki bu insan mahşerinin konkre ifadesi okuyucuyla muayyen bir devirdeki, muhtelif sınıflara mensup Türkiye insanları vasıtasıyla Türkiye’nin muayyen bir tarihi devredeki sosyal durumunu anlatsın,
3.İstiyorum ki ikinci planda, Türkiye cemiyetini çevreleyen dünya durum muayyen bir devrede- anlaşılsın,
4.İstiyorum ki -nereden gelip, nerede olduğunu, nereye gidildiği? sualine, sahamın içinde azamî imkânlarla cevap verilsin.
*******************************************
Şiiri sesli dinlemek için:
Memleketimden İnsan Manzaraları
*******************************************
Haydarpaşa garında
1941 baharında
saat on beş.
Merdivenlerin üstünde güneş
yorgunluk ve telâş
Bir adam
merdivenlerde duruyor
bir şeyler düşünerek.
Zayıf.
Korkak.
Burnu sivri ve uzun
yanaklarının üstü çopur.
Merdivenlerdeki adam
-Galip Usta-
tuhaf şeyler düşünmekle
meşhurdur:
“Kâat helvası yesem her gün” diye düşündü
5 yaşında.
“Mektebe gitsem” diye düşündü
10 yaşında.
“Babamın bıçakçı dükkânından
Akşam ezanından önce çıksam” diye düşündü
11 yaşında.
“Sarı iskarpinlerim olsa
kızlar bana baksalar” diye düşündü
15 yaşında.
“Babam neden kapattı dükkânını?”
Ve fabrika benzemiyor babamın dükkânına”
diye düşündü
16 yaşında.
“Gündeliğim artar mı?” diye düşündü
20 yaşında.
“Babam ellisinde öldü,
ben de böyle tez mi öleceğim?”
diye düşündü
21 yaşındayken.
“İşsiz kalırsam” diye düşündü
22 yaşında.
“İşsiz kalırsam” diye düşündü
23 yaşında.
“İşsiz kalırsam” diye düşündü
24 yaşında.
Ve zaman zaman işsiz kalarak
“İşsiz kalırsam” diye düşündü
50 yaşına kadar.
51 yaşında “İhtiyarladım” dedi,
“babamdan bir yıl fazla yaşadım.”
Şimdi 52 yaşındadır.
İşsizdir.
Şimdi merdivenlerde durup
kaptırmış kafasını
düşüncelerin en tuhafına:
“Kaç yaşında öleceğim?
Ölürken üzerimde yorganım olacak mı?”
diye düşünüyor.
Burnu sivri ve uzun.
Yanaklarının üstü çopur.
Denizde balık kokusuyla
Döşemelerde tahtakurularıyla gelir
Haydarpaşa garında bahar
Sepetler ve heybeler
merdivenlerden inip
merdivenlerden çıkıp
merdivenlerde duruyorlar.
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Sanırım çaresizlikle, idrak etmişliğin tehlikeli karışımı şu an damarlarımda dolaşan. Fakat hayat b...
İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor, kendisini sev...
Öyle bir hayat yaşıyorum ki, Cenneti de gördüm, cehennemi de. Öyle bir aşk yaşadım ki, Tutkuyu da...
10 Cevaplar Kime:“Nereden geldik? Neredeyiz? Nereye gidiyoruz?”
Evet… iyi geldi bunca sancılı bir hafta sonu Nazım dinlemek.. Beni kendime getirdi.. Benim bugüne kadar herkese rahatlıkla söyleyebildiğim, bol keseden dağıtıp tatbik edemediğim gerçekleri gözüme gözüme sokunca Nazım.. kendime geldim.. Nereden geldiğimi önemseyip nereye gittiğimi pek umursamazken, sadece nerede olduğumu düşünüp acı çekerken şamar gibiydi beni kendime getiren!. Teşekkürler oyumben..
**************************
Bazen bir şiir, minik bir yazı, dinlediğimiz bir kaç mısra, vıcık vıcık insan kaynaşan bir mahşerden geçirir bizi.
Bu mahşerden geçtikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Artık perspektifimiz değişmiş, olaylara bakışımız farklılaşmış olur.
Belki bu şekilde acı çekmenin tatlı taraflarını keşfedebileceğiz…
Nazım dan bu yana yazık ki memleketimin insan manzaralarında pek bişey değişmemiş en basiti hala çoğu görmek istediği kadarını görüyor.Ayrıca teşekkürler tekrar görmemi sağladığın için.
**********************************
Bir gün herkes her şeyi görecek…
Güzeldi.
********************
Düşünmek istiyorum bir merdivende…
nereye mi gidiyoruz?
tabii ki “kül olmaya”.
başka nasıl doğulur? yeniden.
************************
Evet önce kül olmadan nasıl yeni olabiliriz ki?
Nazım Hikmet’in şiirlerindeki zamanları yaşamadım ben. Ama günümüzde de o acılar halâ misliyle yaşanıyor. Yakından şahit olduğumuzdan mı nedir, şimdiki şartların verdiği acı benim canımı daha çok yakıyor. Duyarsız olmayı özlediğim zamanlar o kadar çok ki. Olanları, yaşananları, yapılanları gördükçe, içimde inanılmaz bir öfke ve isyan dalgası kabarıyor. Ne yapabiliyorum bunun sonucunda? Kocaman bir HİÇ! Hani derler ya “Keskin sirke küpüne zarar” diye, ben de aynı durumdayım. Farkındalığımı daha ne kadar arttırmalıyım? Bu kadarı yetmez mi?
*******************************
Farkındalığın bedeli acı çekmektir, ödülü ise insan olmak.
önce ruhlar vardı yaşadı ve öldüler;
sonra suda hayat başladı yaşadı ve öldüler;
dünya hayatında yaşadı ve öldüler;
toprak hayatında yaşadı ve öldüler;
ve ahiri hayat yaşamak,,,ölmek…
kimbilir ???
*************************
Her şey bir toz bulutuydu önceleri…
Efendim, merhabalar; “Nereden Geldik, Neredeyiz ve Nereye Gidiyoruz?” Güzel bir başlık, üzerine sayfalar dolusu yazmakla açıklamaya gücümüzün yetmeyeceği bir başlık…
Bence bu başlığı herkes kendine göre açıklar. Bu başlık bir soru halinde bana tevcih edildiğini düşündüğümde; (-devam edeceğim-)
*************************
Evet her insan yeni bir dünyadır.
Dünyada ilk insandan bu yana yaşamış milyarlarca insan var.
Evrenin sonsuzluğu düşünüldüğünde sonsuzluğun içinde sonsuz sonsuzluk var…
Bazı soruların sonsuz cevabı olabiliyor.
Nerden geldik, nerdeyiz ve nereye gidiyoruzu önce hangi dalda inceleyeceğimize karar vermemiz gerekiyor. İnsanlık tarihi açısından ele aldığımızda, ancak bunu ilahi dinler nezdinde cevaplayabiliriz. İslam Dinine göre, Kur’an-ı Kerim’de anlatılan şekli ile üzerinde yaşadığımız yeryüzünden alınan topraktan yaratılmışız, yeryüzünde de yaşamaya devam ediyoruz, ölüm vuku bulduğunda da tekrar yeryüzüne gömülerek toprağa karışacağız. Bu açıklama cismani varlığımız içindir. Ruhani varlığımız da zaten bizi yarattığına inandığımız Yüce Allah’ın bir parçası ve emaneti olduğu için tekrar Allahu Teala’ya iade edilecektir.
Bir de cemiyet tarihi olarak ele aldığımızda işte onu da tarih kitapları, şairlerimiz ve yazarlarımız gerektiği gibi anlatmışlar. Aynı şeyleri tekrarlamaya gerek yok sanıyorum.
Aslında Oyumben, bunu cemiyet tarihi açısından ele alarak incelemek arzusunda olduğunu sanıyorum.
Bence tartışılacak güzel bir konuydu…
************************************
Kuantum fizik teorisyenlerinin iddia ettiği gibi paralel evrenler gerçekten varsa bu sorunun sonsuz cevabı olacaktır. Ben bi kaç tanesini bile bulmakta zorlanırken okkalı bir cevap keşfetmek ne zor.
Sesli olarak da dinledim. Ne muhteşem bir şiir. Ne muhteşem bir şair. Ne derin bir konu! (Nereden geldik? Neredeyiz? Nereye gidiyoruz?).. Veee… Ne güzel bir sayfa! Farklı, bilmediklerimizi öğreten, unuttuklarımızı hatırlatan, zaman zaman da bizleri felsefenin derinliklerine sokan…
İçimden geldi ama kıymetini bil; her zaman söylemem bunları, şımarırsın
**************************
Sanırım gaza geldim. ehi. ( Heveslenir, gözlerini kırpıştırır… )
selam ben senay, gercekten super bir blog, eger facebook veya twitter varsa eklemek isterim…
*************************
İnterneti seviyorum.