Her sabah karnımda tuhaf bir hisle uyanıyor ve olduğum kişiye uymayan bir işte, zamanın hayatımla beslenmesine tanık oluyorum.
Her sabah kendime bir adım daha yaklaşırken, kendimden uzaklaştığımı görüyorum.
Her sabah zoraki bir gülümseme ile aynadaki aksime baktığımda ayna üzerinde kayan bir su damlası gibi yok olduğumu hissediyorum.
Evet her sabah yanlış yer, yanlış zaman ve yanlış kişinin acı kokteylini fondip yapıyorum.
Hayatın şehvetli bir zevkle ve itinayla zımparaladığı ruhum, can çekişirken kulağıma fısıldıyor;- Kaç. Çabuk kaç…
Oysa, zaman hayatımla geviş getirirken nereye kaçabilirim?..
Bazen zamanı bükmek istiyorum…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Hayat Bir Tiyatrodur.
İnsanların okumandan, bilmeden, sorgulamadan ve düşünmeden sadece birbirini izlediği, hakkında konuş...
İnsanların okumandan, bilmeden, sorgulamadan ve düşünmeden sadece birbirini izlediği, hakkında konuş...
Konuşmalar -1 / Öğrenmek / Konfüçyüs
I- Üstat dedi ki: "Öğrenmek ve sonra bunu başkalarına öğretmek zevk verici bir şey değil midir?" - ...
I- Üstat dedi ki: "Öğrenmek ve sonra bunu başkalarına öğretmek zevk verici bir şey değil midir?" - ...
Acı
Dünyanın düşsel görüntüler geçidini kayıtsızca seyrederken Schophenhauer'un söylediği sözü düşünüyor...
Dünyanın düşsel görüntüler geçidini kayıtsızca seyrederken Schophenhauer'un söylediği sözü düşünüyor...
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
2 Cevaplar Kime:“Kaçış”
böyle bir şey mümkün olmuş olsaydı, siz siz olur muydunuz gene? ya da olmak ister miydiniz?
ben, ben olmak istemezdim şahsen.
Her şeye rağmen ben yine ben olmak isterdim. Oyumben olmak. )