Dünyanın düşsel görüntüler geçidini kayıtsızca seyrederken Schophenhauer’un söylediği sözü düşünüyorum:
“Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.”
Yaşantımızda büyük acılarımızın her zaman olacağı gerçeğini duyumsamak, minik bir panik kıymığı batırıyor yüreğime.
Zihnimi sakinleştirmek istiyorum.
Sonsuzluğu düşüneyim bari derken kayış atıyor…
Bedenimi atomlarına ayrılmış bir gaz bulutu gibi hissetmeme engel olamıyorum.
Sert bir rüzgarın eserek tüm parçalarımı gezegenin her bölgesine savurmasını diliyorum…
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Mutluluğun Formülü
Üzülmemek için bir formül var. Keşfimi matematiksel olarak ifade etmek istiyorum: Mutluluk = (Mad...
Üzülmemek için bir formül var. Keşfimi matematiksel olarak ifade etmek istiyorum: Mutluluk = (Mad...
Akıl
Hayatımız, İradeye dayalı tercihler manzumesinden ibaret. Bu tercihler ne kadar kendine özgü ve biz...
Hayatımız, İradeye dayalı tercihler manzumesinden ibaret. Bu tercihler ne kadar kendine özgü ve biz...
Ürkek bilgi tohumları ...
İçimde varoluşun mutlak anlamsızlığı ile ilgili filizlenmeyi bekleyen ürkek bilgi tohumcukları var. ...
İçimde varoluşun mutlak anlamsızlığı ile ilgili filizlenmeyi bekleyen ürkek bilgi tohumcukları var. ...
Bilgi Paylaştıkca Çogalır...
2 Cevaplar Kime:“Acı”
“Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.”
tam aksi oluyor bende.
bir schopenhauer olmadığım için mi? veyahut “yeterince” büyük değil miydi acılarım? bence kocamanlardı ama…
Acı ona baktığımız yere göre şiddettiğini değiştirir. Bazen parmağı çizilen bir insan kolu kopandan daha fazla acı çekebilir.