Kuzulara, o sessiz kuzulara ağaç altında piyano çalan bir çoban hayal ediyorum. Parmakları piyanonun tuşları üzerinde ahenkle dans ederken şen, mutlu kuzuların otları tatlı tatlı ısırmaları, gevelemeleri ve telaşla diğer taze otların yanına koşuşmalarını görüyorum…
Piyanonun kırdaki hoş tınısıyla büyülenmiş kuzular insan besini olacakların farkında olmadan biteviye beslenmektedir.
Onların neokorteksi yoktur. Ve en büyük düşmanlarının onları şefkatle besleyen biz insanlar olduklarını öldürülmeden biraz önce anlayabilirler sadece.
Primitif beyin yapıları doğal seleksiyonun gereği bizim besinimiz olmalarına yol açmıştır.
Bizler et yiyen, dünyanın en vahşi varlıkları, o sevimli kuzucukların beyinlerini dahi lezzet yaparız.
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
I- Üstat dedi ki: "Erdemli davranışlar, komşuluğu pek iyi kılar. Bir kimse erdemin egemen olduğu bir...
Hafta sonu aniden açan güneşin büyüsüyle kendimi dışarı attım. Öğrenme çabasından vazgeçtiğim bu şe...
Kaçın! Aklımın pimini çektim...
2 Cevaplar Kime:“Kuzuların Sessizliği”
hayat böyle.
Aynen böyle.
