Kuzulara, o sessiz kuzulara ağaç altında piyano çalan bir çoban hayal ediyorum. Parmakları piyanonun tuşları üzerinde ahenkle dans ederken şen, mutlu kuzuların otları tatlı tatlı ısırmaları, gevelemeleri ve telaşla diğer taze otların yanına koşuşmalarını görüyorum…
Piyanonun kırdaki hoş tınısıyla büyülenmiş kuzular insan besini olacakların farkında olmadan biteviye beslenmektedir.
Onların neokorteksi yoktur. Ve en büyük düşmanlarının onları şefkatle besleyen biz insanlar olduklarını öldürülmeden biraz önce anlayabilirler sadece.
Primitif beyin yapıları doğal seleksiyonun gereği bizim besinimiz olmalarına yol açmıştır.
Bizler et yiyen, dünyanın en vahşi varlıkları, o sevimli kuzucukların beyinlerini dahi lezzet yaparız.
Bunları da okumak isteyebilirsiniz:
Bakın bakın, KRAL ÇIPLAKK !!! Amanin o da ne ??? Hö? ?? ...( Feci şaşkındır, pörtler, hafsalası z...
Belli bir kavramı ne kadar çok düşünürsek o düşüncenin bağımlısı olma ihtimalimiz o denli güçlenir. ...
Korkmadan bir boğa ile güreşmek hiçbir şeydir. Korkup bir boğa ile güreşmemek de hiçbir şeydir. Am...
2 Cevaplar Kime:“Kuzuların Sessizliği”
hayat böyle.
Aynen böyle.
